"Alhoewel elke adoptie prachtig is, maakt ons hart altijd een sprongetje extra wanneer iemand contact met ons opneemt omdat hij of zij geïnteresseerd is in een oudere hond. Veelal zitten deze oudere honden al jaren in het asiel of zijn ze oud en afgedankt binnengekomen. Het trieste gegeven dat we kennen is dat in de meeste gevallen dit gelijk hun laatste plek is: ze zullen sterven op het beton", schrijft Ingrid Mulder van Stichting AINF.
"Omdat we toch al een paar keer hebben mogen ervaren hoe blij onze adoptanten zijn met hun vers geadopteerde grijze snoetje en hoe ontzettend dankbaar de hond zélf is, willen we door het schrijven van deze blog mensen enthousiasmeren om juist wél zo'n senior te overwegen tijdens adoptie.
Uitgerekend vandaag kreeg ik een telefoontje: 'We willen heel graag een hond maar het moet geen jonge hond zijn. Het zit namelijk zo dat we als gezin de komende jaren nog stabiel zijn en zeker goed zullen zijn voor zo'n hondje, maar dat - als de kinderen eenmaal zijn opgegroeid- we misschien wel een hele andere richting op willen met ons leven. We willen onze toekomstige hond een fijn leven kunnen garandéren'.
Ik luisterde naar haar verhaal en concludeerde dat ze er samen met haar man goed over nagedacht had. De redenen die ze opgaf waarom ze juist met haar gezin voor een oudere hond wil gaan, waren prachtig en alhoewel de hele adoptieprocedure nog doorlopen moet worden had ik deze vrouw al een beetje in mijn hart gesloten. Een ouder hondje ís ook prachtig. Een ouder hondje is zó dankbaar en daarbij... dat deze vrouw een hond zijn hele leven lang liefde wil kunnen garandéren... Tsja... Geweldig!
Voordelen van een senioren hond
Met ongeveer een soortgelijk verhaal kwam enkele maanden geleden ook de familie Strooberg bij ons binnen. Zij adopteerden senior Clyde en ook ditmaal was het adopteren van een grijs neusje een weloverwogen keuze: oudere honden verdienen óók een kans, het zijn zulke lekkere lobbesen én je hoeft er niet urenlang balletjes mee te gooien.
Senior Clyde wordt op handen gedragen door het gezin waarin hij herplaatst is.
De adoptante vertelde tijdens een 'hoe gaat het nu gesprek' enthousiast over hoe goed de hond bij hen past en hoe fijn het is wanneer ze hem heerlijk zien genieten van zijn luizenleventje nu. Ontspannend en tevreden ligt hij in zijn mand. En zindelijk? Ja, zelfs na 8 jaar in het asiel gezeten te hebben doet hij zijn boodschappen keurig buiten. Clyde is niet afgeschreven, maar begonnen aan zijn tweede en laatste leven.
Hoe fijn is het om een oudere hond te plaatsen bij mensen die inzien hoe belangrijk juist de laatste jaren zijn. Mensen die inzien dat geen hond hoort te sterven in het asiel en mensen die inzien dat juist een oudere hond ontzettend goed binnen hun persoonlijke situatie past. Want 'je hoeft er geen balletjes mee te gooien' kún je zien als een luie adoptant. Echter kun je 't ook zien als een adoptant met zelfkennis. Een adoptant die zichzelf niet ziet balletjes gooien met een hond en daardoor héél bewust voor een hond gaat die dat ook helemaal niet meer nodig heeft. Zo'n adoptant verdient eigenlijk een lofzang.
Maar... we zingen zachtjes: straks wordt de gelukkig geadopteerde senior wakker tijdens het doen van zijn middagdutje. En daarbij: hardop zingen kan altijd nog, zodra oudere honden niet langer bij voorbaat al (en dus veel te vroeg) worden afgeschreven."