Mariëtte is een 68-jarige “senioren blonde”, zoals ze zichzelf noemt. Ze vindt het enig om aan het interview mee te werken, want het is een bijzonder verhaal, zegt ze. Ze heeft altijd katten gehad. Vier jaar geleden overleed haar laatste kat. Ze was toen 64 jaar en hartpatiënt. Daardoor twijfelde ze of ze nog een kat zou nemen. Haar dochters adviseerden haar een paar maanden geleden om toch een kat in huis te nemen, dat zou haar goed doen. En inderdaad, de 4-jarige poes Noortje is een lot uit de loterij en kwam op het juiste moment!
Hoe kwam je bij Verhuisdieren.nl terecht?
Ik heb eerst bij asielen gekeken, maar ik schrok van de bedragen die je er moet betalen. Later vertelde een kennisje mij dat ze een leuke site had gevonden: Verhuisdieren.nl! Ik ben op de website gaan kijken en ik vond het geweldig! De website vond ik ook vriendelijk overkomen. Ik woon in Maassluis, en opeens zag ik poes Noortje uit Dordrecht! Ze greep me direct aan, met de ene helft van haar kopje zwart, en de andere helft rood….zo bijzonder!
Waarom moest Noortje weg?
De moeder van het oude baasje Charlotte, een 23 jarige studente, was vorig jaar overleden. De kat was van haar moeder geweest. Maar nu ging ze verhuizen naar een anti-kraak-woning en helaas mochten daar geen huisdieren mee naar toe.
Wat is het bijzondere aan dit verhaal?
Ik voelde echt een band met Charlotte. Mijn oudste kleindochter in Engeland heet ook Charlotte en ik dacht “dit heeft een reden”. Daarnaast ben ik hartpatiënt en Charlotte vertelde dat haar moeder ook hartpatiënt was. Toen ik dat hoorde schoot ik echt vol. Ja, ik ben ook wel een type dat daar waarde aan hecht…toeval bestaat niet. Toen ik daar was belden mijn kleinkinderen van 7 en 10 jaar me op. Ze vonden het zo spannend en mochten speciaal opblijven. Ze vroegen: “En oma, vind je Noortje leuk?” Ik zei: “Ja, ik vind haar enig, ik neem haar mee!” Mijn kleinkinderen riepen enthousiast: “Yesss, yesss!!” Charlotte vond dat zo mooi maar het greep haar ook aan, want de kat van haar moeder was haar heel dierbaar. Bij het afscheid nemen schoten we allebei vol. Ik beloofde haar om de volgende dag foto’s te sturen en te vertellen hoe het ging. En een week later heb ik weer foto’s en een filmpje gestuurd. Charlotte was zo blij om te zien dat het goed ging. Ze schreef: “Ik weet zeker dat Noortje heel gelukkig zal zijn bij u”.
Hoe gaat het nu met Noortje?
Ze is nu ruim een maand hier en ze is al zo vertrouwd. Het contact met mij was er direct, en ook met de kleinkinderen. Ze gaat steeds op haar rug liggen, in volle overgave. Zo mooi dat ze laat merken dat ze zich zo veilig bij je voelt. Ze springt graag op schoot en is gek op aandacht. Haar balletje is haar ALLES! Ze kan zelfs apporteren, als je het balletje weggooit komt ze het weer terug brengen. Slim en nieuwsgierig is ze ook nog. Ze springt deuren open! Ze is lekker aan het ontdekken en onderzoeken, ik vind het heerlijk! Het is gewoon een schat. Ja, ik ben zo blij met die tip van dat kennisje over Verhuisdieren.nl. Ik heb de site al aan meer mensen doorgegeven!