Toen Anouk 17 jaar was kreeg ze van haar ouders een schattig poesje: Puzzy. Ze was gek op het katje, het was echt haar beestje! Maar helaas bleek ze allergisch te zijn. Toen ze vlak daarna het huis uit ging, bleef Puzzy bij haar ouders en is daar tien jaar gebleven. Inmiddels is Anouk 27 jaar. Haar broer woont op Curacao, en haar ouders zijn afgelopen zomer ook naar Curacao verhuisd. Maar waar moest Puzzy blijven? Na een paar maanden van wanhoop om een goed baasje te vinden, kwamen mijnheer en mevrouw van Dijk in Puzzy’s leven, via Verhuisdieren! Wat een opluchting en wat een goede match!
HET OUDE BAASJE ANOUK:
Je ouders zijn afgelopen zomer verhuisd naar Curacao. Waar is Puzzy toen gebleven?
Bij de buurman, en daarna logeerde ze tijdelijk bij de nieuwe bewoners van het oude huis van mijn ouders. Intussen zochten we verder want die mensen hadden al een kat en dat klikte niet met Puzzy. We zijn alle vrienden en familie afgegaan, maar ondanks een groot netwerk konden we niemand vinden die geschikt was. We waren er echt ondersteboven van en waren heel verdrietig, want de nood was heel hoog. Je wilt toch dat “je kindje” goed terecht komt.
En toen ontdekten jullie Verhuisdieren?
Ja, iemand vertelde ons dat ze altijd naar verhuiskatten keek, op Verhuisdieren.nl. Ik was in het begin een beetje sceptisch, want ik dacht: “dan komt ze bij een wildvreemde terecht”. Maar ik heb toch maar een account aangemaakt. Het kon in ieder geval geen kwaad.
En toen ging het opeens supersnel! Ik kreeg ’s avonds al drie reacties. Anton (mijnheer van Dijk) reageerde als eerste, en dat was meteen een droom: het was een huis in Tiel, bij of met een boomgaard, een huis tussen de bomen! Dat was precies waar we naar zochten, want voor Puzzy was het heel belangrijk dat ze naar buiten kon!
Kon Puzzy snel terecht bij het nieuwe baasje?
Ja dat was heel erg fijn want er was haast bij. Woensdag hadden we Anton’s reactie gehad, en zaterdag hebben we elkaar ontmoet in het oude huis bij vrienden van mijn ouders. Puzzy ging gelijk mee, want Anton was heel enthousiast en helemaal gek op dat beestje. Heel aandoenlijk! Het leuke vond ik dat hij vertelde dat hij katten altijd helemaal verwend, maakt niet uit hoe duur het eten zou zijn. Dat is eigenlijk heel lief.
Is er nog contact met het nieuwe baasje?
Ja, Anton schrijft ons elke twee weken een mailtje vanuit de kat geschreven, bijvoorbeeld: “lief baasje, ik heb het heel erg goed, mijn nieuwe baasje is erg lief”. Vaak zit er een foto bij, en dan staat er ook wat voor streken Puzzy uithaalt en dergelijke. Dat is zo aandoenlijk en ook zo lief dat Anton dat doet. Dat heeft mij en mijn zus heel erg geholpen bij de verwerking. We hadden niet beter kunnen wensen!! Ik mis Puzzy nog steeds heel erg, maar ik ben heel blij dat ze zo goed terecht is gekomen! En wat Verhuisdieren betreft: ik kan echt iedereen Verhuisdieren aanraden, het dier gaat gewoon van huis naar huis. Geweldig!
HET NIEUWE BAASJE MIJNHEER VAN DIJK:
Wat was de reden dat u een kat wilde?
Daar gaat wel een verhaaltje aan vooraf. We hadden negentien jaar lang een kat gehad. Daarna zorgden we voor de kat van mijn moeder. Ze woonde naast ons maar was in het ziekenhuis opgenomen. Helaas overleed ook deze kat vrij snel. Mijn moeder wilde graag een nieuwe kat, maar omdat ze al 86 jaar was zeiden mijn vrouw en ik: “Het moet wel een kat zijn die bij ons past, want als moeder er niet meer voor kan zorgen dan kunnen wij de kat nemen”. Via Verhuisdieren vonden we toen Spetter, in februari 2018.
Hij was dertien jaar oud, een schat van een beest! Maar helaas, mijn moeder moest opgenomen worden in een verzorgingstehuis. Spetter is nog zeven maanden bij ons geweest, toen moesten we hem in laten slapen vanwege een ontsteking aan zijn ruggenmerg, waardoor hij van achteren verlamd was. Dat was echt heel moeilijk! Ik wilde meteen een nieuwe kat want ik miste Spetter heel erg. Twee weken later, via Verhuisdieren weer, kwam Puzzy bij ons!
Hoe ging de eerste kennismaking met Puzzy?
We zochten haar op in Lochem. Puzzy was best schuw. Ze had al heel wat meegemaakt, van het ene huis naar het andere huis. We hadden afgesproken met de dochters van het vorige baasje: “Als het bevalt dan nemen we haar gelijk mee”. En zo gebeurde het ook. Die twee meisjes hadden er best veel moeite mee, maar ik zei tegen hun: “Ze krijgt een koninklijk leventje”! Thuisgekomen verstopte Puzzy zich meteen achter de wasmachine. En ook in huis moest je haar meestal ergens zoeken. Maar langzaamaan ging het steeds beter.
En hoe gaat het nu?
Na zes weken zit ze op schoot, kruipt ze tegen me aan, zit ze te spinnen en krijg ik kopjes van d’r. Ja, het gaat nu heel goed met Puzzy, het is een lief beestje. Ze slaapt hier in een mandje en als het koud is krijgt ze een elektrisch dekentje. Dat hebben die andere katten ook altijd gehad. En op de krabpaal kan ze lekker voor het raam naar buiten kijken. Ze is niet moeilijk met eten, en binnen een week ging ze al naar buiten. Mijn vrouw is zelf niet zo’n kattenliefhebber, maar ze zorgt goed voor Puzzy en houdt de boel schoon. Ze zegt altijd: “ik doe het verzorgen wel, doe jij maar het knuffelen”. Zo doen we allebei wat.
Anouk en haar zus houd ik op de hoogte door af en toe te mailen alsof de kat het vertelt. Zo schreef ik vandaag: “Nou baasje, er komt een foto van mij op Verhuisdieren.nl. Nee niet schrikken, het nieuwe baasje ruimt me niet op. Hij wil me echt niet meer kwijt. Het is voor een interview”.
Dus Puzzy is een echte succesmatch?
Ja zeker. Ze brengt een stukje hartelijkheid, en ook wat aanspraak. We hebben zelf geen kinderen… ik wil niet zeggen dat zo’n beest een kind van je is, maar ze zit bij je, ze komt wat vragen bij je. Als je thuiskomt dan is ze er weer, en als je naar de wc gaat ’s nachts dan komt ze tegen je aan kroelen, dan ga je haar aaien…ja dat heeft wel wat! Het is een heel leuk beest!