De kleine Molly mag haar pootjes dichtknijpen met het thuis dat zij gevonden heeft via verhuisdieren.nl. Het arme beestje belandde op straat in Roemenië en verbleef vervolgens minimaal twee jaar in een asiel. Tot Henny haar naar Nederland haalde en een prachtige adoptie volgde door Cees en Ada, die dolgelukkig zijn met het zes jaar oude diertje.
Henny, Molly’s gastouder
“Ik laat regelmatig hondjes die het ’t hardst nodig hebben overkomen uit het asiel Botosani in Roemenië. Ik vind het wel belangrijk dat de dieren sociaal zijn en dus een goede kans hebben om te aarden bij een gezin in Nederland. Van Molly, die eerst Wendy heette, was het duidelijk dat ze wel een thuis heeft gehad, maar waarschijnlijk gedumpt is.
Wat veel in Roemenië gebeurd, is dat ze ouderen een huisdier geven tegen de eenzaamheid. Maar als die mensen dan overlijden, worden de dieren op straat gedumpt. Molly zat inmiddels al twee jaar in het asiel, met een compleet vervilte vacht. Ik had zo met haar te doen dat ik haar naar Nederland heb gehaald en naar een trimster heb gestuurd!
Toen ik merkte dat het een sociaal vriendelijk hondje was, heb ik haar op verhuisdieren.nl gezet en al snel waren er twee geïnteresseerden. Maar Cees en Ada sprongen er wat mij betreft uit. Ze wilden zo graag kennis maken met Molly dat ze al snel langskwamen. En dat vind ik dan weer fijn, want ik hoop de honden altijd zo snel mogelijk door te kunnen plaatsen, zodat ze niet twee keer op een plek hoeven te wennen.
Het klikte eigenlijk direct, ook met hun hondje Daisy. Ik moet soms echt wel een traantje laten als één van mijn opvangers geadopteerd wordt, maar bij Molly zag ik direct dat ze het goed zou krijgen! Ik kon haar met een gerust hart aan de familie meegeven. Ze sturen regelmatig foto’s van de lieverd en het gaat ontzettend goed. Pak van mijn hart, weer een hondje gered.”
Cees en Ada, Molly’s nieuwe baasjes
Waarom wilden jullie een hondje?
“We zijn allebei 68 jaar en al 48 jaar getrouwd. We hebben altijd honden gehad en tot vorig jaar hadden we twee westies. Daar hebben we er helaas eentje van moeten laten inslapen en toen kwam de vraag of we een nieuw tweede hondje wilden. Ada is gaan Googelen en kwam al snel op verhuisdieren.nl terecht. We besloten supporter te worden en te bekijken aan welk mooi dier verhuisdieren ons zou matchen.”
En daar rolde Molly uit…
“Toen we ons wensenlijstje ingevuld hadden, rolde er maar één match uit en dat was (toen nog) Wendy. Mijn vrouw was meteen van haar onder de indruk. ‘Wat een leuke toet’, zei ze. Toch besloten we er nog wel een nachtje over te slapen. Maar we wilden heel graag een warme mand bieden aan zo’n zielig straathondje uit Roemenië. Daarbij kwam het heel mooi uit dat Wendy al iets ouder was, geschat op zes jaar. We wilde onze veertien jaar oude Daisy niet lastig vallen met een onstuimige pup!”
Dus op naar Voorburg!
“We stapten met z’n drieën in de auto, want het zou wel moeten klikken met Daisy. Eenmaal aangekomen in Voorburg zijn we gaan wandelen met Henny, de gastopvanger, en de hondjes. Dat ging eigenlijk meteen heel goed. Ze snuffelden wat aan elkaar en verder ging het prima. Dus Wendy mocht mee naar Heemskerk!”
En daar werd Wendy omgedoopt tot Molly
“We vinden Molly een leukere naam. Maar verder mag ze helemaal zichzelf blijven hoor, want wat is het een schat! Ik zeg altijd dat ze op beertje Colargol lijkt! We zijn nu al dol op haar. Ze moet toch wel een goede opvoeding gehad hebben, want ze gedraagt zich keurig. Alleen met eten is ze wat fel; ze heeft op straat duidelijk moeten knokken voor haar maaltje. En naar nieuwe mensen is ze even terughoudend, maar ze ontdooit al snel.”
Dus jullie zijn blij met haar?
“Ze mag nooit meer weg! We hebben haar voor alle zekerheid even na laten kijken door de dierenarts, maar die zegt dat het een gezond hondje is. Dus we hopen dat ze nog vele jaren ons leven blijft verrijken!”