Update; het gaat ondertussen wel iets beter, ze kunnen nu naar buiten en dat helpt, maar nog zou ik graag een nieuw liefdevol huis voor ze vinden. Pip blijft wat tegen mijn vriend houden, zijn zoon gaat stukken beter nu. Maar hij blijft zich verstoppen als vriend thuis komt, komt wel wat snuffelen na een tijdje, maar zodra hij vriend hoort? ruikt? ziet? is het weer klaar.

Pip is een hele lieve gecastreerde, (te) dikke rode kater, maar volgens mij heeft hij wat tegen mannen en sowieso vreemden. Ik heb ze beiden via hier, zo'n anderhalf jaar geleden en ik vrees dat dit ook de eigenlijke reden is dat ze bij de vorige eigenaar weg moesten. Ik ben recent samen gaan wonen en sindsdien is het mis. In mijn eigen huis kon hij best zijn eigen leven leiden als mijn vriend er was en viel het minder op, maar nu in het huis van mijn vriend leek het eerst ook goed te gaan, maar het gaat nu met de dag slechter. Pip verstopt zich als mijn vriend of zijn zoon er zijn, blaast als hij ze maar ziet en gromt als ze te dichtbij komen, we laten het natuurlijk niet tot een echte confrontatie komen maar we proberen wel toenadering te zoeken, wat niet lijkt te werken. Hij durft steeds minder uit zijn schuilplaats te komen. Ik heb hem ondertussen laten checken en medisch is er niks mis, de feliway stekker lijkt ook geen verschil te maken, ik ben ten einde raad.
Ik wil de katten niet weg doen, maar voor hun is dit ook geen leven en voor ons ook niet.
Met mij alleen is het een schat van een beest, komt kroelen, spelen, bij je liggen. Hij had wel blaasgruis toen ik hem net kreeg en hij is hieraan geopereerd, eet speciaal voer, is wel echt te dik (zo'n 9kg) en in december zijn zijn hoektanden boven getrokken, toen is er ook weer gecontroleerd op blaasgruis, maar dat was er niet gelukkig.
Ze gaan alleen weg naar iemand die hier vertrouwen in heeft en ze kan bieden wat ze nodig hebben en krijgen dan alles gratis mee; aangezien er hier al zoveel geschreven is zal ik bij zijn zus Belle de rest vertellen.