Kadife

Hoi, ik ben Kadife!

Samen met mijn broertje Mandalina en zusje Gece ben ik naar Nederland gekomen. In het begin was het moeilijk voor ons, en helaas verloor ik een oogje. In Nederland heb ik meerdere oogoperaties gehad, maar helaas mislukten de eerste twee. Ook werd een stukje van mijn staart geamputeerd, omdat ze vermoeden dat ik eraan beet door de stress die ik had. Door alles wat ik heb meegemaakt ben ik een beetje bang. Het duurt wat langer voor ik me op mijn gemak voel. Nieuwe gezichten vind ik best spannend. Mijn broertje is inmiddels geadopteerd, en mijn zusje Gece zoekt toenadering, maar is ook nog niet geadopteerd.

Helaas blijf ik wat op de achtergrond, waardoor ik na al deze tijd nog geen reactie heb ontvangen. Mijn beste vriend is een jaar geleden geadopteerd, en hun afwezigheid heeft me veel verdriet gedaan. Mijn enige steun is nu Kartopu, de moeder van mijn beste vriend. Ik voel me erg veilig bij haar en kom graag bij haar liggen.

In mei zit ik alweer 2 jaar in de opvang, helaas heeft niemand ooit interesse in mij getoond.
Mijn rescuer voelt zich soms schuldig omdat ik het buitenleven zo erg mis. Ik laat mezelf echt wel aaien, vele bezoekers en vrijwilligers hebben mij geaaid. Maar ik blijf het spannend vinden, mijn rescuer ziet mij echt wel bloeien zodra ik een eigen huisje hebt met rustige omgeving. Ik speel heel graag met de stuiterbal en de hengel. Ik ga wel alleen weg als Kartopu mee mag, want zij is mijn enige steun en ik lig heel graag bij haar. Door haar voel ik me snel veilig.

Doordat ik heel lang in de opvang ben maak ik elke keer de nieuwe katten mee, dit geeft mij elke keer weer stress. Als ik apart eten krijg laat ik het snel van mij afpakken waardoor ik ook weinig eet.
Ik hoop echt dat ik snel met Kartopu een gouden mandje kan vinden waarbij we veilig naar buiten kunnen gaan. Met geduldige adoptanten die het ook prima vinden dat ik geen schoot kat ben. Ik ben absoluut niet schuw maar vooral voorzichtig en soms bang.