Ik heb goed nagedacht over een hond, voor ik Ruth tegenkwam in het asiel. Heel goed. Ik heb voor Ruth twee honden gehad, ik weet dus dat een hond voor het leven is. Mijn leven was er op zich ook prima voor ingericht. Helaas mag Ruth niet in het huis van mijn vriendin van haar huisbaas. Ik ben wel vaak bij haar, meer dan de helft van de week, ook omdat mijn werkzame leven zich daar veel meer afspeelt. Dus nu is Ruth zo'n beetje de helft van de week bij een enorm lieve oppas in de buurt van Amersfoort, waar ze zich welkom en veilig voelt. Maar: ik vind het geen ideale situatie voor haar. Ze is niet echt dáár thuis, en niet echt bij mij thuis. Dat verdient ze niet. Daarnaast zit ik nu zo op de 500 euro per maand aan oppaskosten, en dat is best veel - ik ben ondernemer. Nu is dat laatste niet de hoofden, want de liefde van Ruth is onbetaalbaar - ik wil gewoon een baasje voor haar dat meer tijd en aandacht heeft, en waar ze écht thuis en veilig is, de laatste jaren van haar leven.