Roemeni&euml;

Moët & Phoebe
Mijn lieve Roemeentjes.

Het begon 4 jaar geleden. Mijn hondje was net overleden en een collega met een stichting in Roemenië kwam met een foto van een groep pups aan, gevonden in een kartonnen doos aan de kant van de weg. 1 dag oud en onder de beestjes. Meteen was ik verliefd op Moët en het proces adopteren was in gang gezet. Het was het begin van de corona tijd en de eerste 4 maanden hebben zowel Mo als Phoebe ( uit hetzelfde nest en doos) bij een foster in Roemenië gezeten. Ze kwamen 1 keer per dag buiten op een vierkante meter en de rest van hun behoeftes deden ze binnen op een matje. 4 maanden geen mensen, andere dieren of buitenleven gezien. En daarna naar Nederland in een bus met andere honden. Ze kwamen s’ nachts aan en Phoebe was geadopteerd door een jong meisje die alleen in een appartement in de stad woonde. Mo ging met mij mee naar een 2 onder 1 kap aan de rand van het bos.

Mo is vanaf het begin een heel onzeker bang hondje geweest. Maar ze maakte wel stappen omdat ik veel met haar buiten was . Lange wandelingen en proberen wat socialisatie in te halen. Dat laatste is nooit echt gelukt.
Na 2 jaar kregen we bericht van die desbetreffende collega dat het niet goed ging met Phoebe en of ik er over na wilde denken om haar in huis te halen tot we iets nieuws voor haar hadden gevonden. Eerst zei ik nee.
Na een maand belde ze in paniek. Phoebe moest daar weg .de buren hadden de politie ingeschakeld. Ik zei; breng haar maar naar mij. We lossen het wel op.
Hoe graag ik ook wil zeggen, lang verhaal kort.. Dit verhaal kan niet kort.

Nu 2 jaar later is Phoebe nog steeds bij ons. De 2 dames samen is plus en plus. Wanneer de een begint met blaffen , gaat de ander mee. Visite in huis is bijna onmogelijk. Ik ben bij een hondenschool geweest, heb online lessen gevolgd. Heb één hondenfluisteraar en een gedragstherapeut binnen gehad, en het is wat verzacht maar nooit weg gegaan.

Nu is mijn situatie ondertussen veranderd naar 6 dagen per week werken. Wat betekent dat ik ze s’ochtends een uur uitlaat. Daarna de hele dag thuis zitten tot ik om 18:30 weer thuis ben.
Uitlaatservice of opvang is geen optie omdat ze samen niet worden geaccepteerd, en ze niet los kunnen lopen. Mijn zoon laat ze als hij tijd heeft tussendoor soms plassen, maar thats it!
Ik breng ze soms naar Ovidefarm om een paar dagen bij te komen en hun de vrijheid te geven die ze verdienen.
Vorig jaar heb ik contact gehad met het asiel omdat ik aan het eind van mijn latijn zat. Ze hadden na veel moeite plek gemaakt voor Phoebe, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Dus heb ik het gecanceld. Ze waren niet blij met me ??.
Dan hebben we Moët, mootje. Mijn hondje. Ze wordt over ruled door Phoebe haar gedrag en neemt zelfs dingen over . Ik denk als Phoebe haar forever home krijgt , er hier ook weer meer rust komt. Neemt niet weg dat ik nog steeds 6 dagen aan het werk ben en Mo de hele dag alleen zit. En dat is ook voor haar niet leuk.
Mo is stukken makkelijker in de omgang. Loopt rustig aan de lijn. Blaft niet naar alles wat voorbij komt. En luisterd goed naar commando’s.

Moët

Hond

Sinds 2013 werken wij samen met diverse particuliere opvanginstanties en gemeentelijke asiels in Bulgarije. Honden die geen thuis kunnen vinden in Bulgarije worden naar Nederland gebracht. Wij zorgen er dan voor dat zij warmte en liefde krijgen van een nieuw baasje.<br /><br /><br />
Ook dragen wij financieel bij aan de sterilisaties en vaccinaties in Bulgarije en zamelen wij voer en hulpgoederen in voor de zwerf-en asieldieren in Bulgarije.

Dit dier is niet meer gepubliceerd

Tips

Deze dieren zoeken een nieuw thuis

Sparkle

Nero

Mali

Een huisdier zoeken dat bij je past

Op Verhuisdieren.nl zoek je verantwoord naar jouw ideale hond, kat of konijn

Steun de stichting