Taco

Met pijn in het hart, zoeken wij een nieuwe thuis voor Taco, ons geadopteerd hondje uit Servië, intussen al meer als 7 jaar bij ons. Taco (toen Guust), kwam als puppy van 11 maanden bij ons wonen. We woonden in Antwerpen en namen hem overal mee naartoe; op café, naar vrienden en zelfs op huwelijksreis. We socialiseerden hem, overlaadden hem met liefde en voedden hem op met de beste intenties. Van trauma's had hij op het eerste zicht niet veel last; hij was meteen sociaal, speels, lief, gehoorzaam, aanhankelijk, ... Echter is er in onze situatie veel veranderd; we hebben nu 2 kindjes, zijn allebei zelfstandige, ... De gedragsproblemen die er wél zijn beginnen hoe langer hoe meer door te wegen. We merken dat wij hem niet meer kunnen geven wat hij nodig heeft en dat dat een impact heeft op zijn gedrag, waardoor het voor ons te veel wordt.

Zijn eigenschappen op een rijtje;
POSITIEF; lief, knuffelt graag, rustig, lief en geduldig met kinderen, sociaal, kan goed alleen thuis zijn, zit graag in de auto, heeft geen verlatingsangst, leert snel, is heel slim, kan commando's gehoorzamen.
NEGATIEF; blaft veel, is dominant, kan soms agressief uit de hoek komen, loopt weg, steelt eten, gehoorzaamt soms niet.

Ik ga even in op zijn negatieve eigenschappen; blaffen is vaak uit 'enthousiasme', wanneer de deurbel bv gaat. Alles wat hij associeert met dat we gasten hebben is voldoende om te gaan blaffen, het helpt dus ook niet dat mensen niet meer aanbellen maar kloppen of ons opbellen want hij is slim genoeg om te weten wat dat wilt zeggen. Wij zijn gestopt met hem mee te nemen op restaurant want hij blaft wanneer hij andere honden of soms mensen ziet voorbijkomen. Wanneer de andere hond eerst in de ruimte was is dat dan weer geen probleem. Hij blaft ook naar katten, wanneer hij er in de tuin ziet voorbij lopen, of ze hoort. Hij blaft ook wanneer hij veel geprikkeld is; wij zijn net van de stad naar buiten de stad verhuist en merken al een positief verschil omdat er niet meer heel de tijd mensen voorbij ons huis lopen. Toen we vroeger op een appartement op een verdieping woonden was dat nog veel minderl. Hij kan soms agressief uit de hoek komen; wanneer er een vreemde onaangekondigd binnen komt en wij niet in de buurt zijn durft hij bijten, hij is dus wel een goede waakhond. Vroeger was dit een probleem met onze poetsvrouw, maar intussen zijn het de beste vrienden geworden. Zo toont hij zijn dominantie wel vaker; veel lawaai maken en bedreigend blaffen, maar uiteindelijk wanneer het ijs gebroken is doet hij niet liever dan knuffelen en geaaid worden door onze gasten. Wij hebben de regel dat hij in de bench gaat als we eten, anders steelt hij eten, zeker van de kindjes. Wanneer we gaan wandelen in een bos kunnen we hem loslaten. Hij komt dan terug wanneer we hem roepen, zeker met trainingskoekjes. Als hij echter een hert geroken heeft dan neemt zijn instinct het over. Wanneer hij het ergens goed kent gaat hij graag op verkenning, zo zat hij gisteren in de tuin bij de buren een paar huizen verder. Als je hem dan roept gehoorzaamt hij niet.

Zoals ik al aangaf is hij erg slim. Hij pikt heel snel op, dat zeiden trainers in het verleden ook. Ik ben er zeker van dat als je er veel tijd en energie in steekt dat hij nog veel kan afleren. We zoeken iemand die hem de nodige uitdaging en beweging kan geven, maar ook genoeg rust. En veel liefde natuurlijk.