Dit moet ik doen met pijn in mijn hart.

Toen ik net samen ging wonen met mijn ex, hadden we besloten een hond te adopteren (ong. 3 ~4 jaar terug) en Franco vond bij ons een thuis. Nu de relatie uit is (terug naar Amerika), ik ga verhuizen en ik een drukke ondernemer ben merk ik dat ik Franco niet alle aandacht en liefde kan geven die hij verdient, en dat is zonde want hij heeft gigantisch veel liefde. Hij vind vreemde -en bekende mensen fantastisch (maar niet overweldigend). Hij vind het heerlijk om te spelen (vooral met kinderen van alle leeftijden), te chillen op de bank en er op uit te gaan. Het is een perfecte hond, behalve dat hij moeite heeft met andere honden en dieren. Op zulke momenten niet perse agressief, maar vooral heel erg gespannen. Het perfecte plaatje zou een gezin zijn met kinderen zonder andere dieren, maar ook een alleenstaande die graag tijd spendeert met Franco zou prima kunnen werken. Hij lijkt ook erg weinig moeite te hebben met nieuwe (leef)omgevingen.

Hij is 100% zindelijk en gezond (voeding Acana en Butternut). Hij wist al wat basic commando's (zit, poot, kom), maar ik heb hem geleerd in de "kooi" te gaan, te "lig"gen en "focus" om oogcontact te maken.