Bajka is nog niet zolang in Nederland. Helaas blijkt ze de (jonge) kinderen in huis te spannend te vinden. Ze raakt echt overprikkeld. En gaat dan grommen en snappen. Daarom zijn we op zoek naar een nieuw liefdevol thuis. Zonder jonge kinderen.
Haar baasje vertelt:

Buiten gaat het heel goed. Ze is niet meer bang op straat, een grote vrachtwagen is spannend, maar al veel minder eng dan het was. Ze loopt goed mee aan de lijn, zeker als je snackjes op zak hebt. Op de hei laat ik haar met andere honden rondjes rennen, daar heeft ze veel behoefte aan. Daarna lijn ik haar weer aan. Ze komt snel bij me terug als ik “Bajka!” roep, echt los wandelen heb ik nog niet aangedurfd.

In de auto gaat het goed. Ze vindt het spannend, maar legt zich er snel bij neer. Ze wordt niet misselijk.

Alleen thuis zijn gaat nog niet, dat moet echt worden opgebouwd. Ik heb het nog niet veel met haar geoefend, omdat ik haar de tijd wilde geven. Ik ben wel af en toe naar boven gegaan, drie kwartier tot een uurtje, dat ging goed.

Ze kent het commando ‘zit’ redelijk en we oefenen ‘blijf’, dat laatste altijd met een snackje in het vooruitzicht. Zitten zonder snackje begrijpt ze niet altijd. Maar ze gaat netjes zitten bij de stoeprand als ik haar uitlaat, dan zeg ik wacht, en doe mijn rechter wijsvinger omhoog, als teken dat ze nog niet op mag staan. Als we oversteken zeg ik “toe maar!”.

Ze reageert heel goed op alle honden die ik ben tegengekomen, zonder uitzondering. Zelfs op het schoolplein gaat het heel goed, ze gaat daar rustig naast me zitten. Buiten is er geen probleem met onze, of andere kinderen. Ze is wel sloperig, wil continu haar mandje of de deken van de bank stuk trekken. Het blaffen is ook wel erg toegenomen, de afgelopen week.

Bij mij is ze knuffelig en lief, en wandelen met haar is een feestje.