Marbles

Marbles is vanuit een appartement in Amsterdam bij ons komen wonen. Hij was daar veel alleen, terwijl hij wel behoefte aan aandacht had. Dit is de reden dat de vorige eigenaar hem weg deed.

Door zijn vorige baasje werd Marbles omschreven als ‘gaat makkelijk om met veranderingen’ en ‘zeer comfortabel met mensen’. Dat leek bij bezichtiging ook zo te zijn, en ik schat in dat hij dat daar ook heel goed geweest kon zijn. Hij was bij bezichtiging kort enigszins voorzichtig maar daarna benaderde hij ons zelf. Hij was erg lief met de kinderen (8 en 5 jaar). Kopjes geven en hen opzoeken, spinnen. Zijn oude baasje liet zien dat je hem kon optillen als een baby. Ook hield hij hem bij zijn bekken op de kop en daarbij bleef hij gewoon rustig op zijn kop hangen. Ook ik kon hem – als vreemde - toen al optillen waarbij hij heerlijk spinde en ontspannen was.

De start bij ons thuis was echter verre van gemakkelijk. Hij was zeer angstig ondanks dat hij een kamer voor zichzelf had en we hem in zijn wenproces respecteerden. Blazen, grommen en uithalen vanuit angst (de geur van een andere kat? geluiden van kinderen?). Maar, hij maakte telkens ook grote stappen vooruit. We hadden een proefperiode afgesproken met het vorige baasje, maar het was na zes weken echt nog onduidelijk wat het zou gaan worden, en terug naar zijn oude situatie leek mij ook niets voor hem. Dus we hebben nog even door geprobeerd.

Inmiddels is duidelijk dat Marbles veel stress heeft van onze kinderen. En waar hij in het begin súpergoed omging met onze andere kat (hij zocht hem op, vertoonde zeer adequaat kattengedrag, onderdanig) geeft deze hem nu ook stress. Omgekeerd heeft onze andere kat inmiddels last van stress door de reacties van Marbles.
Marbles blaast (ivm angst! Niet boosheid!) naar de kinderen, waardoor de kinderen niet langs hem durven te lopen en ik hem moet komen weghalen van waar hij op dat moment zit. Ook is het erg oppassen met vriendinnetjes van onze dochters omdat deze Marbles niet kennen en niet lezen en hem benaderen.

Bij stress en in zijn beleving teveel bedreigd worden (dichterbij komen ondanks signalen die hij geeft) slaat hij. Vrienden van ons hebben een ‘valse’ kat gehad – die viel vanuit het niets aan. Bij Marbles is het heel anders en wel voorspelbaar (in volgorde: neus likken, kop terugtrekken en meer staren, blazen, grommen/mauwen, uiteindelijk bij niet afnemende of toenemende prikkel soms slaan soms wegrennen).
Als de kinderen er niet zijn (bv school), is het een hele andere kat. Hij is dan rustiger en vertoont het angstige gedrag veel minder. Ik verwacht dat dit gedrag in een huis zonder kinderen, volledig zal uitdoven. De dierenarts gaf dit ook vanuit haarzelf aan, had er veel vertrouwen in dat het gedrag beter zal gaan worden en stimuleerde ons het eerst zelf nog langer te proberen. Ook bij de dierenarts (een plek waar je als kat wel gestresst zou zijn) vertoonde Marbles heel rustig gedrag, ging op een gegeven moment rustig liggen in zn kooitje. Verslag van de dierenarts is beschikbaar.

Ik weet niet of Marbles in een situatie zonder andere kinderen, wel goed met een andere kat samen blijft gaan.

Ondanks de stress, vertoont Marbles geen gedragsproblemen zoals sproeien. Marbles is echt zo’n leuke kat. Hij verdient echt een huisje waar hij tot zijn recht kan komen en meer ontspannen kan zijn.

Geen kosten aan adoptie, Marbles krijgt zijn spulletjes (krabpaal, kussen, kattenbak, dekentje met geur van hier), mee.