Guus

De keuze om 9 maanden geleden een puppy in huis te nemen, was weloverwogen. Helaas blijkt nu dat de combinatie van onze huidige (gezondheids)zorgen en het leven met een hond net te veel te zijn. Vooral bij mij levert het veel stress op. En dat heeft waarschijnlijk ook zijn weerslag op Guus. Het is helaas te veel. En dat reageer ik op de hond en het gezin af. Bovendien hebben we op dit moment geen ruimte om goed te trainen met Guus. En dat is met deze hond wel nodig! Hij vraagt (logisch) aandacht maar kunnen hem niet geven wat nodig is. Daarbij zitten we eigenlijk in een cirkel: trainen lukt niet, onrust van Guus blijft en ik loop over van stress, wat Guus natuurlijk voelt.

Dan over onze Guus zelf
Guus is een prachtige grote Switser! En een trouwe, lieve en aanhankelijke hond. Hij heeft een heel goed karakter en is gek op kinderen. Hij is loyaal en ook waaks. Zit het liefst op schoot, tegen je aan of op je voeten. Natuurlijk heeft hij ook zijn mindere kanten. Hij is onzeker, soms gestresst en onrustig (zeker wanneer mijn man niet thuis is). Aan nieuwe mensen moet hij even wennen, hij blaft uit onzekerheid. Dit is dan ook precies waarop geïnvesteerd zou moeten worden met trainingen. Zijn puppycursus heeft hij trouwens goed doorlopen. Die commando's kent hij (hoewel hij ze als puber nog wel eens vergeet 😉), dus het zit, af, hier, laat en los. Maar ook 'naast' met buiten lopen gaat (mits heel veel afleiding) goed.

Achtergrondinformatie: Man recent hartinfarct gehad en in afwachting van een hartoperatie. Mede hierom kunnen wij Guus niet geven wat hij wel verdiend.

Wij hoeven voor Guus geen financiële vergoeding. Een donatie aan verhuisdieren is een mooi gebaar.

Wel willen we een goed huis voor hem. We geven Guus dan ook niet zomaar aan iemand mee. Een klikgesprek en bezoek aan het huis waar hij eventueel naartoe gaat.