Frenkie

Frenkie is op jonge leeftijd bij ons thuis gekomen. Hij was erg bang en voorzichtig, maar kon het gelukkig goed vinden met onze andere hond en kat. We hebben hard met hem gewerkt om hem zekerder te maken. Hij is goed trainbaar en vind het ook leuk om te trainen/leren.
In het eerste jaar dat hij bij ons was, zijn we met hem naar puppycursus geweest. Toen was hij het perfecte hondje! Hij was de beste van zijn puppy-klas, luisterde fantastisch en deed ontzettend lief. Hij vond het buiten heerlijk en was erg blij.
In het begin schrok hij van elk geluid, dit is ondertussen al veel minder. Hij speelt af en toe met onze andere hond. Dit is ook iets wat hij de eerste maanden echt niet deed/durfde. Het ging dus steeds beter met hem, totdat de pubertijd aanbrak. Vanaf toen is hij geleidelijk aan steeds slechter gedrag gaan vertonen. Hierbij kun je denken aan buiten blaffen/uitvallen naar andere honden. Ook blaft hij eventjes flink wanneer de deurbel gaat en er mensen binnenkomen. Na een paar maanden is hij ook begonnen met uitvallen naar fietsers en auto’s. Hij ervaart al dit soort prikkels erg intens. We zijn bij twee verschillende trainers en gedragsdeskundigen aan de slag gegaan, en zitten momenteel nog steeds bij één om zijn gedrag te trainen. (Momenteel met gedragsmedicatie). Helaas lijkt het er steeds meer op dat wij gewoon simpelweg te druk wonen; we wonen in de stad in een buurt met veel andere honden. Frenkie heeft rust en ruimte nodig, iets wat wij hem helaas niet kunnen bieden.
Wanneer er andere honden in de buurt komen (losstaand van honden die hij kent; het gaat gewoon goed met onze andere hond, en ook honden van familie welke hij vaker ziet), gaat er bij hem een knop om. Dan blaft hij flink en sinds enkele maanden probeert hij daarbij ook wel eens te bijten. Hij heeft ons buiten enkele keren gebeten. Geen diepe bijt, maar een vlugge angst-bijt. Om deze reden draagt hij sindsdien buiten een muilkorf. Ook heeft hij eenmalig binnenkomend bezoek op eenzelfde manier gebeten. Het gedrag is nog niet beter, aangezien de prikkels er gewoon nog zijn. Zowel wijzelf als de gedragsdeskundige denken dat Frenkie echt een hele fijne en lieve hond kan zijn, op de juiste plaats. Een huis wat niet in de stad ligt, met een fijne grote tuin waar hij zonder al te veel prikkels lekker kan rondlopen. Wanneer we ‘gewoon’ thuis zijn en er niks bijzonders aan de hand is, is het een ontzettend lieve hond. Hij kruipt tegen je aan en laat je weten dat hij echt om je geeft. Hij houd er van om geaaid te worden en komt vaak nieuwsgierig even kijken wat je aan het doen bent. Jammergenoeg is de situatie bij ons in de stad niet meer het beste voor hem. We beseffen ons dat het voor hem het rustigste is als hij naar een andere plek kan, waar hij rust en ruimte heeft. Een moeilijke beslissing, maar onderaan de streep toch echt het beste voor iedereen. Als hij samen met onze andere hond is, kunnen ze gemakkelijk wat uurtjes alleen zijn. Helemaal alleen is voor hem nog spannend, dat hebben we niet zo veel geoefend. Wij zoeken een huis voor hem waar het liefste nog een andere hond woont, (maar heb je dit niet schroom dan niet om alsnog contact op te nemen) zodat ze hopelijk net zulke dikke vriendjes worden. Hij heeft rust, ruimte, liefde en geduld nodig, en daar krijg je een geweldige lieve hond voor terug.