Mickey

Mickey begon op de shelter van Suzan. Nestgenootjes werden geadopteerd en kwamen naar Nederland, maar Hector, zoals hij daar heette, en zijn broertje bleven tot spijt van de adoptanten achter. Op de shelter is hij een graag geziene hond; tikkeltje onderdanig, ontzettend blij, houdt van een knuffel, nieuwsgierig en aanhankelijk. Wanneer hij lacht, lacht hij met zijn tanden bloot!

Hij paradeert op zijn lange poten, of hij in strekdraf loopt en geniet van alle aandacht. Nu Suzan geen organisatie meer achter haar heeft staan, proberen we haar waar we kunnen te helpen en toen Monique aangaf Hector te fosteren, stonden we natuurlijk klaar hun op te vangen op de luchthaven, want zij ging zelf naar Griekenland om Hector te halen. Arme knul wist niet wat hem overkomen is. Zoals vaak gewaarschuwd wordt, ging hij helemaal in freeze, overweldigd door de reis, de geluiden, de geuren en de drukte. Wat een mooie ziel! Wat een gevoelige jongen en wat een prachtig stel ogen kijkt er naar je terug. Zo zacht, van binnen en buiten.

Hector? Sorry lieve Suzan, maar dat past hem zo niet. En gelukkig, hij luistert niet goed naar zijn naam, dus besluit Monique iets passenders voor hem: Mickey. Bij thuiskomst is hij nog overweldigd. De ontmoeting met alle dieren (honden, katten en kippen tot zover) gaat goed en hij laat zich voorzichtig in de badkamer leiden, om bij te komen. Mickey heeft even de tijd nodig om bij te komen. En dat mag, want het is niet niets wat hem overkomen is.

Wij houden een procedure aan. Deze begint met het invullen van een intake. Na het invullen van de intake houden wij een intakegesprek en als deze voor beide partijen positief werd ervaren gaan we over tot een (virtueel) huisbezoek. Pas als dat allemaal is afgerond kunnen we beoordelen of een juiste match hebben tussen hond en mens.