Dobby

Als Dobby je goed kent, is het de meest lieve en aanhankelijke hondje dat je kunt hebben. Mensen die hij niet kent, maakt hem onzeker. Dobby gaat dan blaffend op een persoon af en wil nog een keer tegen iemand zijn been aanspringen. Ik corrigeer hem dan gelijk door hem naar zijn mandje te sturen. Hier reageert hij dan ook gelijk op. Ik waarschuw mijn bezoek ook, voor als hij mij te snel af is, om hem gewoon te negeren.

Dobby is heel sensitief. Hij weet precies hoe je je voelt. Als erg verdrietig bent dan komt hij je troosten. Hij weet ook precies wanneer hij in zijn mandje moet gaan liggen als er zich een situatie voordoet waar hij even niet bij nodig is, zeg maar.

De dwergpinscher staat er om bekend dat zij moeilijk alleen kunnen zijn. Het liefst hebben zij dat je de hele dag bij hen bent. Tot aan anderhalf jaar geleden, lieten wij Dobby een paar uur alleen vanwege ons werk. Door een ingrijpende gebeurtenis is ons leven veranderd en heb ik Dobby dagelijks bij mij. Mocht ik ik hem nu alleen thuis laten dan kan hij huilen.

Dobby vindt het fijn om naar buiten te gaan. Hij loopt graag. Ik heb hem altijd aan de lijn. Honden die hij niet kent, scant hij. Degene die hij mag, loopt hij kwispelend tegemoet. Een hond die hem niet past daar wordt naar geblaft. Als ik ergens helemaal alleen loop dan laat ik hem ook los. Hij loopt nooit van mij weg. Hij kijkt altijd achterom of ik hem wel volg. Als ik hem aan de riem wil doen dan blijft hij gewoon staan. Hij komt niet naar mij toe (onze koninklijke hoogheid :)). Ik loop geregeld met mijn buurvrouw die twee honden heeft. Wij laten onze honden dan ook los en dat gaat prima.

In de auto heb ik Dobby aan de riem op de achterbank. Autorijden is niet zijn ding en wil nog wel eens van zich laten horen met een piepje. Op een gegeven moment raak je daar aan gewend (ik heb Dobby dagelijks mee in de auto) of ik corrigeer hem.