Tygo

Wij hebben Tygo in huis genomen toen mijn vrouw ziek was. Haar wens was om een hond aan te schaffen, ook in de wetenschap dat onze buurman hem graag in huis wilde nemen op de dagen dat wij er door werk of andere omstandigheden niet zouden zijn. Prima geregeld dus.
Mijn vrouw is ruim 3 jaar geleden overleden. Daarna was Tygo, als ik aan het werk was (4 à 5 dagen per week), bij de buurman. Bijna 4 maanden geleden is mijn buurman echter plotseling overleden. Vanaf dat moment heb ik geen andere permanente opvang kunnen vinden, ook omdat mijn werktijden niet stroken met het halen en brengen naar de dagopvang.
Tot nu toe heb ik mijn werktijden iets verschoven, zodat ik nu een uur middagpauze heb. Ik woon 20 minuten van mijn werk. Zodoende kan ik in deze middagpauze 20 minuten heen en terug en 20 minuten wandelen met Tygo. Echter van een echte pauze is geen sprake. Alles moet in de hoogste versnelling en dat breekt mij langzamerhand op.
Vandaar dat ik met pijn in mijn hart heb besloten om hem ter adoptie aan te bieden. Zal wel moeilijk worden om hem af te staan, maar hij verdient een beter leven dan dat hij nu heeft. Hij heeft me immers door een hele moeilijke tijd heen geholpen.
De adoptiekosten kunnen aan deze instelling worden gedoneerd.