Bars

2 jaar geleden hebben we een kat van iemand opgevangen voor 6 maanden, via fb groep dus onbekenden voor ons. Barsje had en nu nog steeds overgewicht en enkele andere problemen. hij was asociaal, kwam niet van onder de bed en was zeer angstig. komt goed zeiden vorige baasjes, paar dagen en hij is terug een super lieve kat die veel aandacht wilt. na 3 weken stuurde mevrouw een bericht " succes ermee, we halen hem niet meer op en vertrekken naar buitenland"

we hebben al een jonge kat van nu 3 jaar waarmee niemand mee overeen kan komen. we gingen naar de dierenarts om de chip en registratie in orde te brengen. Barsje leek nog steeds van de kaart en het duurde maanden tot hij naar ons kwam. sinds hij hier aankwam verplaatsen we de katten, 24 u ene beneden 24u andere. ze kwamen paar keer in contact met elkaar en town we tussen kwamen eindigde het telkens in spoed om wondes bij ons te laten naaien. gedrags therapie werd opgestart maar heeft niks geholpen.

barsje is 6 jarige gecastreerde kater volgens vorige baasjes maar volgens dierenarts rond 10 a 11jaar. hij geeft over van de stress (helemaal nagekeken en kerngezond op overgewicht na, volgens de therapeute zou en boskat gepasseerd zijn (vermoedelijke papa)
overgeven is niet dagelijks maar enkel bij hitte (halflang vachtje en wissel van ruimtes)

we moeten voor hem rustige plek vinden - 2 palliatieve volw. en 1 jonge kind met chromosoomafwijking en autisme is alles behalve goede omgeving voor barsje. hij overleeft geen asiel maar is vreselijk ongelukkig en heeft last van stress.

hij gaat naar de kattenbak zonder problemen, binnenhuiskat!!! geniet ervan om buiten te zitten ( soort volière) maar kan enkel in afgesloten tuin door de angsten. zoekt een rustige huis waar hij alle tijd krijgt .

nog een dingentje, hij komt aaikes vragen (niet lang, gewoon paar seconden en prots kan tandjes zetten om te zeggen het is genoeg geweest) en naar mijn man kan hij best vol agressie aanvallen in zijn benen. Enkel benen en plots uit het niks. vermoedelijk door angst volgens de therapeute. mijn man lijkt op jongen uit de vorige gezin die naar hem geschopt had. raarste is enkel al hij op blote voeten is. met schoenen aan geen probleem.

hij eet heel graag en geneert hem niet om eten uit de bord te stelen.
Ik alleen mag hem oppakken en ons dochter doen hij ook niks maar hij komt best echt in gezin zonder kleine kinderen en enkel bij mensen met geduld. Als hij af en toe bijt, dat ze hem begrijpen, en die situaties uit de weg gaan ons lukt het al heel goed. Met veel pijn in ons hart moeten we ander plekje zoeken voor hem wat we zijn er zeker van dat als hij op gemakje is dat hij veel gelukkiger zou zijn .