Ik heb zelf goed nagedacht voordat ik een pup in huis nam. Ik heb altijd honden gehad en het gemis was groot toen ik er ruim twee jaar geen had.
Daarom heb ik uit eindelijk gekozen om een asielhondje uit Roemenië te nemen, en omdat ik alleenstaand ben met twee jonge kinderen van 7 en 9 had ik ook opvang geregeld voor wanneer ik moet werken.

Helaas kreeg ik een paar dagen na haar komst onverwachts last van mentale klachten: somberheid, paniekaanvallen en constante onrust. Iets waarmee ik opsta en de gehele dag last van blijf houden.
Dit ligt absoluut niet aan de pup zij is juist ontzettend lief, vrolijk, gaat geweldig om met mijn kinderen en is eigenlijk de makkelijkste pup die ik ooit heb gehad. Maar ik merk dat het me mentaal niet lukt om voor haar én mijn kinderen te zorgen.

9 jaar geleden heb ik na de bevalling van mijn dochter een depressie gehad. Ik ben daarvoor behandeld, maar de klachten die ik nu ervaar doen mij denken aan toen.

Daar boven op kwam nog dat de oppas last minute af gezegd heeft, en het mij niet is gelukt een ander te vinden waarbij het voor mij ook financieel haalbaar blijft om de opvang te betalen.

Dit alles doet veel pijn, want ik had dit nooit verwacht en wilde haar graag een stabiel thuis geven. Ik heb haar uit een lastige situatie in Roemenië gehaald en voel nu de verantwoordelijkheid om voor haar een écht goed en liefdevol huisje te vinden.

Holly is via een stichting naar Nederland gekomen maar ik mag haar zelf herplaatsen.