Bel

Bel werd sterk vermagerd gevonden in een bos op de Azoren. Een paar meter verderop lag een overleden hond, ik denk haar moeder. We lokten haar met een Babybel kaasje, vandaar; Bel. Gelijk was ze lief, maar ook zenuwachtig en schichtig. We brachten haar naar de dierenarts om haar te laten inenten en haar teken te laten verwijderen. Na twee maanden was ze in Nederland.
Bel heeft door haar tumultueuze begin wat vertrouwensproblemen en zeker een gebruiksaanwijzing, maar is heel trouw en is erg goed afgetraind. Ze komt wanneer je haar roept, ze heeft een goede impulscontrole en stelt zich dienstbaar op. Ook kan het een enorme knuffelhond zijn naarmate ze je vertrouwt. Nieuwelingen houdt ze graag op afstand, met af en toe ook echt wel een flinke blaf tirade. Het is dus geen hond voor de beginneling, maar ook zeker geen eindeloze probleemhond.
Bel kan heel goed alleen zijn (houdt er zelfs van), springt niet en heeft een heel lief karakter. De scherpe randjes met nieuwe mensen of nieuwe honden zijn goed te begeleiden, maar je moet wel goed weten hoe. Bel is een hond die graag weet wat ze kan verwachten. Ik had hier zelf een iets te flexibel en chaotisch leven voor. Bel houdt niet van reizen in auto's of meegenomen worden naar van alles; Bel houdt van het bekende. Daarom zou het voor Bel heel fijn zijn als er iemand voor haar zou zijn die haar zeker uitdaagt in een mooie wandeling per dag, maar er ook gewoon 'is' voor haar en haar niet te veel voor onverwachte verassingen laat staan. Wanneer Bel je eenmaal vertrouwt, doet ze alles voor je! Het is echt een schat van een beest die gered is uit het bos door een net iets te drukke en routineloze baas.