Ernie

Ernie is weer terug bij de foster.
Arme Ernie; na een korte periode bij de adoptant, bleek het toch geen goede match. Ernie gaat niet zo goed op de grote stad en was dat nu net waar heel veel van zijn aanvragen vandaan kwamen.
Dat moet dus anders. Amsterdam is te druk en hij krijgt daar teveel prikkeltjes. Ernie houdt toch wel van zijn rust!
Eenmaal opgehaald door de foster, leek het of hij niet weggeweest was. Hij was vrolijk en blij het gezin weer te zien en na een korte periode weer 'thuis' kunnen we zeggen dat er weinig voor hem veranderd is.
Nou ja, niet helemaal! Want de vader is nog steeds zijn favoriet, maar wanneer de dochter thuis komt is hij, anders dan voorheen, super blij haar te zien, ligt hij naast haar terwijl ze huiswerk maakt, vraagt om knuffels en spel.
Op regenachtige dagen vindt hij een klein tippeltje eigenlijk wel prima! Op andere dagen houdt hij echt van een gezellige wandeling. Hierbij moet wel een opgelet worden dat grote en donkere honden uit de weg gegaan worden; hij is daar reactief naar.
Voor wat betreft zijn verlatingsangst is er helaas nog niet veel verbetering; hij kan heel even alleen zijn, wanneer het vrouwtje in huis is, maar als hij 'vergeten' is dat ze gewoon nog boven is, begint hij nerveus te worden. Hier zal langzaam stapje voor stapje aan gewerkt moeten worden.
Wanneer er per ongeluk eten op tafel gelaten wordt, blijft hij er inmiddels netjes van af. Zijn vertrouwen in regelmaat werkt zeker en er is dan ook vertrouwen dat met tijd zijn verlatingsangst ook minder zal worden.

Hoe het begon:
Over Ernie is eigenlijk net zo veel niet als wel bekend. Toen Frankie 04-04-2025 naar de grote shelter ging om wat te regelen, stond Ernie aan een touw de hele boel bij elkaar te blaffen. Uit navraag bleek dat Patrick, die een vaste vrijwilliger daar is, Ernie overgenomen had van een gezin, maar deze niet in de shelter wilde laten, maar ook niet thuis kon hebben, omdat hij Cane Corso's heeft (o.a.) Hij probeerde Ernie al een tijdje veilig te houden in zijn auto, of aan de lijn, wanneer hij ergens bezig was. Maar dat is natuurlijk geen leven voor zo'n kleintje. Ernie heeft zijn hele leven in huis geleefd en is waarschijnlijk een Westie-terrier mix. Er zijn geen foto's van voor het trimmen, om daar meer zekerheid in te krijgen. Hij leefde met een oudere vrouw, die zwaar dementeerde en uiteindelijk naar een verzorgingstehuis ging. Haar familie kon de hond niet houden en ging op zoek naar een adoptant, maar... dat lukte niet en de tijd begon te dringen. Ze schakelden Patrick in, die beloofde een thuis voor hem te vinden. Ernie is gezond, maar zal, om alles uit te sluiten, binnenkort nog eens naar dierenarts gaan. Hij zal dan testen ondergaan en een goede schatting van zijn leeftijd krijgen. Frankie heeft de zorg op zich genomen, tot er een goed huisje voor hem gevonden is en ook ons gevraagd op zoek te gaan naar zijn for ever home. De introductie bij haar roedel verliep ontzettend goed.

Wij houden een procedure aan. Deze begint met het invullen van een intakeformulier. Na het invullen van de intake houden wij een intakegesprek en als deze voor beide partijen positief werd ervaren gaan we over tot een (virtueel) huisbezoek. Pas als dat allemaal is afgerond kunnen we beoordelen of een juiste match hebben tussen hond en mens en een bezoek plannen.