Luis Oliver

Hoi… ik ben Luis Oliver, afgekort L.O.
Vijf jaar ben ik (geschat), en tot voor kort had ik een fijn thuis. Een eigen mens, een eigen ritme, een eigen plek op de bank. Maar toen moest mijn baasje naar het buitenland… en met heel veel verdriet bracht hij mij naar het asiel. Ik weet dat hij van me hield. Maar ik snap nog steeds niet helemaal waarom ik hier nu ben.

De eerste weken heb ik me verstopt. Alles rook anders, alles klonk harder… en ik wilde gewoon terug naar wat ik kende. Maar hé, ik ben dapperder dan ik zelf dacht. Want wanneer iemand de kattenruimte binnenkomt, kom ik tevoorschijn. Dan loop ik naar je toe, zachtjes, alsof ik vraag: “Ben jij misschien iemand die mij weer een thuis kan geven?”

Ik ben een lieve kater, rustig en gevoelig.
Mensen vind ik fijn — een rustige hand, een beetje aandacht, een warm plekje om bij je te zitten… dat is alles wat ik nodig heb.

Drukke katten vind ik niet zo prettig. Ze maken me zenuwachtig. Maar met een rustige kat of hond kan ik best samenleven, zolang ze me maar met rust laten. Kinderen? Geen probleem. Ik ben geduldig en vriendelijk, zolang het niet te wild wordt.

Ik hoop zó dat er iemand is die mij weer wil laten voelen hoe het is om thuis te horen.
Iemand die ziet dat ik even moet wennen, maar die me tijd geeft. Want als je me die kans geeft… dan beloof ik dat ik weer helemaal openbloei.

Mag ik bij jou opnieuw beginnen?
Ik wacht hier, in het Spaanse asiel, op mijn gouden mandje — en op mijn nieuwe mens. 💛🐾