Bekijk vooral ook even de video. Dit verhaal lijkt mogelijk erger dan het werkelijk is.

Darwin is een bijzonder hondje. Dat zullen vast meer mensen zeggen over hun hond, maar in deze is hij wel echt een beetje apart. Hij is vrijwel zeker een kruising tussen een Basenji en een Jack Russel Terriër. `Van de Basenji heeft hij het katachtige, de bouw, de snelheid en enigszins het loeien. Hij blaft niet veel maar als hij dat doet verschiet je nogal eens. Meestal is dat namelijk als hij ergens van schrikt of eng vind. En het is een soort loei blaf. Luid.

Hij is echt een bangerik die goed leiderschap nodig heeft. Zolang je goed met hem bezig blijft en hem vertrouwen geeft, gaat het op zich prima. Aan de lijn is het sowieso gewoon goed te doen. Maar het bange is ook de reden dat hij bij ons weg moet. Tot nu toe was het allemaal goed te doen met zijn tweeën, maar wij verwachten een kindje medio februari. Dankzij ons neefje hebben wij al ontdekt dat het met echt kleine kinderen niet goed zal gaan. Met name ook voor hem. De harde geluiden, het onverwachte maakt hem constant alert en bang. En in de oppas is dat nog wel te doen, maar elke dag is dat gewoon zielig. En we hebben ook al een keer meegemaakt dat hij in zijn schrik omdraaide en snapte en dat hij in een hoekje gedreven toch ook gaat grommen. In principe loopt hij steeds weg, maar dus niet altijd. En dan zouden wij zelf constant extra op moeten letten. Hij zou dus wel met kinderen kunnen als ze niet meer, de hele tijd, druk en onvoorspelbaar zijn.

Verder is hij in huis erg rustig. Hij blaft niet op de bel of bezoek, maar bij echt alleen zijn raakt hij in paniek en gaat dan erg piepen. Samen met de andere twee honden gaat dat gewoon goed. Dan slaan de andere twee nog wel aan en ligt hij het rustig te bekijken en doet niks. Hij wil heel graag bij je zijn maar op schoot is toch wel wat eng. Op zich blijft hij dan nog wel liggen, maar zodra het kan gaat hij liever naast je liggen. Lekker in een krul tegen je aan. En dan zeg ik altijd dat als hij kon spinnen dat hij dat zou doen. Want het allerliefst wordt hij op zijn kopje gekriebeld. En dan is hij echt zo zoet.

Buiten heeft hij een sterk jachtinstinct. Zolang hij goed onder appel is zal hij niet wegrennen maar anders gaat hij achter vogels, konijnen, hazen en katten aan. En hij heeft al eens een muis verorbert . Goeie afleiding is een balletje want dan heeft hij alleen nog maar oog daarvoor. Doen we niet vaak maar wel leuk. Apporteren is een soort van in de buurt en heel soms zomaar bij je voeten. Veel beter gaat dat niet worden. Andere honden zijn meestal eng. Hij wil het liefst met een ruime boog er omheen. Maar dat kunnen ook grote groepen mensen zijn. Bij ons is hij altijd door de bosjes gegaan en hield hij ons wel in de gaten om later weer terug te komen bij ons. Bij ons gebeurt dat eigenlijk niet meer omdat wij hem op tijd terug roepen en hij van ons gewoon moet volgen. Ook hier is aan de riem geen probleem. Soms is er een hond die hij wel leuk vind maar dan alleen omdat hij meteen verliefd is en erop wil rijen. Hij is al met 6 maanden gecastreerd, maar begon hier al mee op 4 maanden. En dat gedrag gaat er niet uit. Het is zeldzaam, maar als het is is het wel vervelend. Hij stopt niet en blijft het proberen.

En soms heeft hij ineens het licht gezien of zo maar dan gaat hij al blaf loeiend op een andere hond af. Dit is nog veel zeldzamer maar zal ook een aandachtspunt zijn. Ditzelfde gedrag laat hij ook bij mensen zien als hij deze eng vind of schrikt. Dan gaat hij vol uit zijn plaat zeg maar. De truc is dus om zelf alert te zijn en het te voorkomen. En hij heeft echt watervrees. Als het om een balletje of een stok gaat wil hij nog wel tot zijn buik erin gaan, maar zodra er een rimpeling in het water komt is ie eruit en gaat ie ook niet meer snel terug. Langs de kant voorzichtig even drinken gaat nog wel. Maar op het strand loopt hij het liefst zover mogelijk bij de waterrand vandaan. Het is dus niet het water maar de golven die eng zijn.

Om echt een goed beeld te geven. Toen hij bij ons kwam was hij bang voor zijn eigen schaduw. Ik heb zelf al ervaring met probleemgedrag bij honden sinds 1996 en deze was nieuw voor mij. In het begin duurde het soms wel ruim een half uur om hem weer aan de riem te krijgen. Hij bleef precies ver genoeg van je weg dat je hem net niet kon grijpen. Hij is echt een lieverd en ook best wel intelligent maar dus wel met een gebruiksaanwijzing. En die hebben wij wel geperfectioneerd in de loop der jaren.

Het beste zou voor hem zijn om bij een nieuw baasje terecht te komen die hem dus het vertrouwen weet te geven dat het goed is en op de juiste manier streng kan zijn. En dat er al een andere hond is die rustig is. Hij trekt zich bij ons heel erg op aan de andere twee honden en vooral de stafford-labrador-greyhound kruising.