In 2018 kwamen wij terug van een wereldreis toen onze dochter ons benaderde over twee poesjes die bij haar in de straat uit huis waren gezet. Zij trof ze aan al etende aan een wortel uit haar vuilnisbak. Het bleek dat een paar huizen verder deze poesjes buiten waren gezet (in de hoop, zo zeiden ze) dat ze snel dood zouden gaan. Deze mensen hadden een hondje aangeschaft en dat ging niet met de poesjes. Een van de poesjes (de bruine) liet zich vangen met eten maar de andere (de witte) niet. Deze heeft gedurende de winter (vier maanden) rondom het huis gezworven (de eigenaar liet hem niet binnen en gaf geen eten) voordat dat wij de poesjes weer konden verenigen. We konden het niet over ons hart verkrijgen om ze naar het asiel te brengen. Een toen kwam corona. Een goede kennis zei houdt de poesjes en als je weer kan gaan reizen dan pas ik op de poesjes.

Maak nooit zo een afspraak. Nu de wereld weer een beetje open gaat en wij weer willen reizen laat de persoon het afweten. Pffff dit is zo moeilijk. We zijn een echtpaar al wat op leeftijd en we willen echt, zolang we gezond zijn, nog een of twee wereldreizen maken.

Wie wil ons helpen, we hebben niet echt om deze situatie gevraagd. Wij vragen een kleine donatie deze gaat naar de stichting.