‘Mag ik jou ook iets vragen? Waarom werk jij voor Verhuisdieren? Wat vind je van dierenmishandeling? Heb je favoriete hondennamen?’ Mila pakt haar eigen schrijfblok en pen erbij. Ze wil aantekeningen maken van de antwoorden die ik geef op haar vragen. De rollen zijn nu omgedraaid, zij interviewt mij. Tja, dat krijg je wanneer je op school een spreekbeurt wilt houden over Stichting Verhuisdieren!
De mail van Mila naar de helpdesk van Verhuisdieren viel meteen op. Het jonge meisje (11) schreef heel spontaan en positief over haar ervaringen met de site. Ook schreef ze hoe blij en dankbaar ze was dat hondje Tommy, via Verhuisdieren, in haar leven kwam. En hoe hij haar inspireerde (en haar moeder Marije, die Mila het idee een beetje influisterde) voor het onderwerp van haar spreekbeurt.
Spreekbeurt over Verhuisdieren
Eerst wilde ze het over honden in het algemeen doen, maar een ander klasgenootje was haar al voor geweest en bovendien, vertellen over hun eigen Tommy en Verhuisdieren is veel leuker! Ze stuurde direct een mail naar Verhuisdieren en vroeg naar meer informatie die ze voor haar presentatie kon gebruiken. Mila’s mail inspireerde vervolgens mij, medewerker van Verhuisdieren, tot het schrijven van een blog. En zo gebeurt het dat we korte tijd later elkaar online ontmoeten en elkaar over en weer interviewen. Ook Mila’s moeder Marije helpt een beetje mee.
Geen match
Marije: ‘Tommy is onze eerste echte gezinshond. Toen we ongeveer twee jaar geleden besloten dat we een hondje wilden, kozen we via Verhuisdieren eerst voor een ander hondje, Cato. Dat was nog een pup en ze bleek al snel geen match met ons te zijn. Het hondje was in haar korte leven al vier keer herplaatst en had echt rust nodig. Dat konden wij haar niet bieden.’
Mila: ‘Ik en mijn broertje zijn nu niet bepaald rustig. Dus al snel kwamen we erachter dat Cato zich helemaal niet ontspannen voelde bij ons thuis. Samen met de stichting waar ze vandaan kwam, hebben we toen een ander thuis voor hem gevonden en dat was gelukkig wel de juiste match. Ze woont nu bij een koppel zonder kinderen, met veel tijd en zelfs een buitenhuis in Frankrijk. Het gaat heel goed met haar!’
Succesmatch met Tommy
Marije: ‘Hierdoor realiseerden we ons dat we wel graag een hond wilden maar geen pup. Dus we wilden een Verhuisdier, een hondje die al wat ouder was. Na een poos tevergeefs zoeken kwam Tommy opeens langs. Tommy komt oorspronkelijk uit Kreta en is daar gevonden en meegenomen door Eva, een jonge vrouw die hier bij ons in het dorp woont. Dat lazen we pas nadat hij ons al was opgevallen. Nou, dat voelde natuurlijk helemaal meteen goed. We hebben de kennismaking heel rustig aan gedaan, niets overhaast besloten. Maar het eerste probeernachtje voelde al meteen zo goed, dat we al snel de knoop doorhakten dat hij kon blijven. Ook Eva was blij met ons als match.’
Mila: ‘Tommy is lekker eigenwijs. Hij doet vooral waar hij zelf zin in heeft, dat betekent de hele dag in zijn mand liggen slapen en wanneer we met hem naar buiten gaan, even lekker rennen. Hij kan ook heel grappige geluiden maken, wanneer hij vindt dat hij te weinig aandacht krijgt.’ Mila probeert de geluiden na te doen, het is iets tussen grommen en jouwen in.
Marije: ‘Tommy is een echte jachthond en gaat er wel eens vandoor, hup, achter de reetjes aan. Maar hij komt altijd binnen tien minuten weer terug. Dan staat hij opeens weer voor je neus. We zijn dus nooit ongerust, daar is geen reden voor.’
Mila: ‘Tommy is een straathond geweest, hij weet echt wel wat hij doet. Laatst was hij een keer weggerend en toen hij terugkwam, stond hij aan de overkant van een best drukke straat. Hij bleef wachten totdat er geen verkeer meer was. Daarna stak hij pas over. Zo slim is hij echt wel!’
Dol op Tommy
Wanneer Mila over Tommy praat, doet ze dat met een mengeling van humor en genegenheid. ‘Tommy houdt heel erg van knuffelen. Hij houdt ook heel erg van lekker in zijn mand liggen, die hij ook regelmatig kapot maakt! Hij heeft net weer een nieuwe gekregen. Wat ik ook heel lief vind is wanneer hij met zijn pootjes tegen het aanrecht gaat staan, waar hij net niet bij kan. Dat doet hij bijvoorbeeld als wij weggaan en hij ons wil nakijken. Dan zie je die twee voorpootjes op het aanrecht liggen, maar zijn koppie komt er dan niet echt bovenuit. Zo schattig om te zien!’
Mila heeft het idee dat Tommy hen begrijpt. ‘Hij voelt aan wanneer je verdrietig bent, dan komt hij je troosten. En als ik en mijn broertje aan het stoeien zijn, dan wil hij graag meedoen.’
Begrijpen en gehoorzamen zijn echter twee verschillende dingen. Marije: ‘Hij is stronteigenwijs. Wanneer hij geen zin heeft om naar je te luisteren, doet hij dat gewoon niet. Maar als hij weet dat hij bijvoorbeeld iets lekkers krijgt, dan doet hij wel wat je hem vraagt. Ja, hij heeft lekker zijn eigen wil. Maar dat vinden we juist zo leuk aan hem!’
Helaas kan Mila Tommy niet meenemen naar school wanneer ze haar spreekbeurt houdt over Verhuisdieren. Eén meisje in haar klas is heel allergisch voor honden, dus dat wordt lastig. Maar ze gaat er sowieso iets moois van maken. Mila: ‘Tommy is een lid van onze familie geworden. We kunnen en willen echt niet meer zonder hem!’
Wil jij ook een spreekbeurt over Verhuisdieren houden? Wij helpen je op weg!