'Gastgezin zijn is het dankbaarste en mooiste vrijwilligerswerk dat er is'
Er zijn vele hondjes op Verhuisdieren op zoek naar een gastgezin in Nederland. Colette van den Akker en haar gezin vangen al een aantal jaren hondjes op voor verschillende stichtingen. Momenteel is dat voor Stichting Wereldhonden. Ze geeft aan dat het misschien wel het mooiste en dankbaarste vrijwilligerswerk is dat er is: 'Een dier adopteren is al geweldig, maar op deze manier kan je vele honden een kans geven op een beter leven.'
Gastgezin geworden
'Acht jaar geleden zijn wij begonnen met het opvangen van buitenlandse honden', vertelt Colette. 'Al mijn hele leven houd ik van dieren. Voor er kinderen kwamen, hadden we al twee konijnen en vier katten, want we werkten toen beiden fulltime. Maar altijd al wilde ik al een eigen hond. Toen kwamen de kinderen en ik vond een hond met een druk en jong gezin nog niet het ideale moment. Ik dacht toen al wel: "Als ik nog een hond hebt, dan hoef ik nooit meer iets anders; dan zijn we compleet." En toen de kinderen negen en tien waren, kwam onze border collie Kai in ons leven. Ik was super goed voorbereid, had mij verdiept in het ras en vond een verantwoorde fokker. Toen Kai anderhalf jaar was, en ik door alle jonge fases van Kai heen was, ging het opnieuw kriebelen... Stiekem zou een tweede hond wel leuk zijn.'
'Graag wilde ik een hond adopteren, maar vond het spannend of het goed zou gaan met Kai. Ik las over: “gastgezin gezocht, met optie op adoptie”. Zo kon ik eerst kijken of er een match was met Kai. Was het toch niet echt een match, dan kon ik met een goed gevoel het hondje afstaan. En zo rolden we langzaam het honden-rescue wereldje in.'
'Zo kwam Sota, ons eerste pleeghondje uit Spanje, dat gelijk goed klikte met Kai. Ik besefte dat ik de hond wel kon houden en een heel goed leven kon geven, maar dat als ik een goede match voor hem zocht, ik nog een ander hondje uit het buitenland ook een beter leven kon geven. Iedereen om mij heen zei: 'Dat ga jij nooit kunnen. Zo'n diertje zit direct in jouw hart'. Daar hebben ze ook wel gelijk in gehad, ik kan het nog steeds niet, maar ondertussen zijn we acht jaar verder en hebben we wel zestig pleeghonden gehad. Ik ken ze nog allemaal bij naam, en weet waar ze allemaal wonen en heb zelfs met de meeste baasjes nog contact. En tja, afscheid nemen vind ik nog steeds het allermoeilijkste. Maar doordat de nieuwe adoptanten mij mee laten kijken in hun leven, kan ik dit.'
Veel geleerd en mijn hond Kai helpt
'Met mijn eigen hond, ben ik toen hij pup was gelijk aan een hondencursus begonnen, waarvan ik nu weet dat dit voor mij en voor Kai de verkeerde methode was. Er zijn eigenlijk zoveel methodes, het is belangrijk om te kijken wat bij jou en je hond past. Door de ervaringen van alle pleeghonden, in combinatie met veel lezen, weet ik nu enorm veel over de lichaamstaal van een hond. Als een hond bepaalde signalen afgeeft, dan weet ik nu veel beter wat de hond niet fijn vindt en kan ik daar nu goed naar handelen.'
'Mijn hond Kai helpt mij enorm met de opvoeding van de pleeghonden. Ik zoek de honden wel zo goed mogelijk uit. Kai heeft liever geen grote reuen en ook geen brutale teefjes bijvoorbeeld. Al vindt Kai niet alle honden even leuk, toch accepteert hij ze allemaal. Alsof hij denkt 'die woont hier en dat is goed'. Border collies staan er om bekend dat ze niet zo spelen met andere honden, maar dat is wel goed want veel buitenlandse honden willen dat vaak ook niet als ze net aankomen. Wij, en dus ook Kai, proberen de eerste dag of dagen de nieuwkomer niet te overvragen. Hij hoeft er alleen maar te zijn. Alles op zijn tijd.'
'Zodra de hond wat gewend is en ik buiten ga wandelen, dan draagt de pleeghond een GPS tracker, anti-ontsnapping tuig en sleeplijn. Maar zodra er na een lange tijd geoefend wordt met loslopen en de hond ergens van schrikt en in een vluchtmodus schiet, herkent Kai dat meteen, schiet als een border collie voor de hond langs en haalt direct de hond uit de vluchtmodus. Een fijne eigenschap van de border collie. Hij brengt het verloren schaap weer thuis.'
Opvang van 1 dag tot 5 maanden
'Er is veel vraag naar gastgezinnen. Veel mensen vinden het spannend of ze niet opgescheept komen te zitten met de hond. Het is belangrijk om te kijken voor welke stichting je wilt gaan opvangen. Kijkt de stichting kritisch naar welke honden ze hierheen halen? Halen ze wel honden die een grote kans tot adoptie hebben? Is het een makkelijke hond of een hond met een rugzak? En hebben ze een achtervang, mocht de opvanger echt niet kunnen blijven?´
´De hond die het korst bij mij in opvang zat, was er maar één dag. Een grote uitzondering. Een kennis van mij was al een lange tijd op zoek naar een hond. Toen zij mij om hulp vroeg, zou ik er net ééntje gaan ophalen die wel bij haar leek te passen. Ik nodigde haar uit om mee naar Schiphol te gaan om de hond op te halen. Het was een erg stabiele hond en de volgende dag gingen we samen wandelen in een fijn gebied. Zij was met haar eigen auto, zodat ik met de hond niet gelijk in een auto met vreemden hoefde te stappen. We wandelden rond en toen we terugkwamen bij de auto´s, sprong hij spontaan bij haar op de bijrijdersstoel. Ik dacht, we gaan een keer gek doen. Je neemt hem gewoon mee en ik haal hem die middag weer op. Maar het ging zo goed, hij is, onder mijn tips en begeleiding, gelijk maar gebleven!'
'De langste in ons gezin was Krak. Ja, hij heet echt zo en nog steeds! Hij was vijf maanden bij ons. Maar Krak had echt een rugzak. In het asiel in Spanje, waar ik zelf ook was geweest, zat één hond helemaal weg te kwijnen. Hij was groot en nog een tikkeltje onberekenbaar. Kennissen van mij in Spanje, namen hem twee weken in hun appartement. Als het goed zou gaan, mocht hij naar Nederland komen. Ik dacht: dit is pas echt een hond redden. Eén die geen enkele kans maakt. Maar het was echt bloed, zweet en tranen. Het leek eerst al wel snel goed te gaan, maar na drie maanden kun je eigenlijk pas echt weten hoe het gaat. De eerste tijd is soms de stress te hoog bij een buitenlandse hond om iets aan te leren. Soms lijken ze alles aan te kunnen, maar niks is minder waar. De stress van alle nieuwe prikkels kan in het begin zo hoog zijn, dat ze gewoon nauwelijks kunnen reageren. Uiteindelijk is hij naar een mevrouw gegaan, met enorm veel ervaring met herdershonden. Haar vorige hond was heel moeilijk, waardoor ze door hem veel kennis opgedaan had. Ze woont alleen, heeft een heel rustig leven, weinig mensen over de vloer. Een supermatch. We zoeken elkaar ook nog vaak op en hebben bijna wekelijks contact.'
Afscheid nemen blijft lastig
'Vroeger hield ik van mijn huis mooi stylen en van leuk inrichten. Nu liggen er kleedjes over de banken en staan er overal mandjes. Ook de meubels zijn een beetje bij elkaar gesprokkeld, want soms knaagt een hondje zo maar aan een hoek van de kast', vertelt Colette. 'Of ze plassen een keer op je vloerkleed of krabben aan je bank. Dat is het risico van het vak.'
'Het moeilijkste van honden opvangen blijft echter het afscheid. Dat went nooit. Soms had ik er een week voor en na de adoptie buikpijn van. De honden kennen alles, kennen alles in de buurt en dan geef je ze aan een voor hen wildvreemde mee en moeten ze helemaal opnieuw beginnen. En daar kun je ze niet op voorbereiden. Dat vind ik wel moeilijk. Dan moeten ze weer opnieuw beginnen. Toch ben ik van mening dat het voor de meeste honden beter is om eerst in een gastgezin geplaatst te worden, in plaats van rechtstreeks uit het buitenland te worden geadopteerd. Een gastgezin heeft ervaring en weet precies wat nodig is om de hond de eerste tijd te wennen aan een huiselijk leven. Zodra de stress gezakt is, kunnen ze veel beter de adoptie aan.'
'Een buitenlandse hond wordt vaak verkeerd begrepen. Soms heb ik adoptanten uitgebreid gescreend en hoor ik alsnog dat de mensen op dag numero twee al bezoek hebben met alle kleinkinderen. Ik krijg dan te horen 'Ja, de hond is wel heel druk en onvoorspelbaar.' Een hond wordt dan echt verkeerd begrepen. Hij is niet te druk, maar te overprikkeld. Dat is iets heel anders. Je moet ze de eerste dagen gewoon echt met rust laten en gewoon alleen maar “laten zijn”. Als ik een hond in de opvang krijg, denken mensen dat ik ze de hele dag knuffel omdat ze zo zielig zijn. Maar ik roep de hond niet, ik aai hem niet en verwacht niks van ze. Ze mogen er gewoon even zijn. Rust, rust en rust! Mijn motto is: "Less is more".'
'De basis moet in het begin echt goed zijn. Een hond voelt heel goed aan of je hen begrijpt. Als een hond wat leiding en duidelijkheid krijgt, dan krijg je ook een band. Als er een goede basis is, zal de succesmatch er ook veel sneller zijn. Al zijn hierop natuurlijk ook wat uitzonderingen, sommige honden en vooral pups gaan gewoon met alles en iedereen mee.'
'Toch maakt het gevoel en de dankbaarheid wat je van deze honden krijgt, alles goed. Je ziet ze echt prachtige stappen maken en in fantastische nieuwe families terechtkomen. Het is echt geweldig om te doen. En bedenk je als je het ooit overweegt om op te vangen: laat je eigen emoties niet meespelen. Doordat jij het niet zou kunnen om een hondje weer af te staan, zitten er nog duizenden honden weg te kwijnen achter de tralies.'
Het belang van gastgezinnen
Er zijn in Nederland heel veel stichtingen die zich actief bezighouden met het welzijn van dieren over de hele wereld. Voor vele van deze dieren wordt uiteindelijk ook een forever home gezocht. Aangezien bij Verhuisdieren een match wordt gemaakt op basis van behoeften en karakter van het dier, is het belangrijk om uit te vinden wat deze zijn. Vaak kan hier pas echt iets over gezegd worden als de hond een poos in een huiselijke omgeving verblijft en niet in een opvang in het buitenland. Daarnaast vinden wij het belangrijk dat het potentiële baasje de hond eerst een keer live kan ontmoeten en dat kan ook alleen als het dier al in Nederland is.
Stichtingen zijn dus altijd op zoek naar gastgezinnen waar de honden een poosje kunnen verblijven. Zoals Colette het mooi zegt: 'Met de opvang van de hond, maak je ook weer een plekje vrij in de opvang in het buitenland voor honden die spoedig hulp kunnen gebruiken.'
Je leest hier meer over het belang van een gastgezin.
Gastgezinnen Verhuisdieren gezocht!
Wil jij meer weten over het worden van een gastgezin, kijk dan op onze pagina ´aanmelden gastgezin´ en ga in gesprek met de stichtingen die op zoek zijn!
Brad (Pitt) van Stichting Wereldhonden is al lang op zoek naar een gastgezin! Deze lieve knappe en aanhankelijke labrador zoekt een gastgezin wat hem kan introduceren aan het leven in Nederland of Belgiè. Wil jij meer weten?
