Kind-dierrelatie: De natuurlijke klik tussen Melody en Bas

Hoe leuk is het wanneer je ouders op een dag thuiskomen met een hond? Terwijl je van niets weet? En dat die hond ook nog eens mag blijven? Dat overkwam Bas (12) en zijn zusje. Meestal is het andersom en zijn het de kinderen die graag een hond willen en na veel moeite eindelijk hun ouders overhalen om die wens in te willigen. In dit geval was het de omgekeerde wereld.

Blog Maaike van Poelje
29-05-2021

Prik door de buitenkant heen

In oktober 2020 werd Bas verrast door zijn vader en moeder die op eigen initiatief op zoek gingen naar een hond die bij hun gezin paste. Dat werd Melody. Ze vonden haar op de site van Verhuisdieren. Melody verbleef vier jaar in een asiel in Griekenland, vertrok dankzij een stichting naar een gastgezin in Nederland, en kwam daardoor uiteindelijk op haar bestemming terecht; in Rosmalen bij het gezin van Bas.

Op het eerste gezicht is Melody misschien niet een voor de hand liggende keuze. Ze ziet er best pittig uit met die brede kop van haar. De doorslaggevende factor voor Bas’ ouders was dat ze heel goed overweg kan met kinderen. Op de foto’s en filmpjes op de site zagen ze haar spelend en knuffelend met de kinderen van het gastgezin. Dat maakte het makkelijk voor hen om door haar uiterlijk heen te prikken en de mooie, zachtaardige ziel te zien die daarachter verscholen ligt.

Steun over en weer

‘Het was vanaf het begin af aan duidelijk dat Melody en Bas een bijzondere band hebben. Ze trekt erg naar hem toe en ook Bas voelt zich heel fijn bij haar. Bas heeft van nature een rustige uitstraling en dat is erg fijn voor een gevoelige en wat onzekere hond als Melody.’

Naomi, de moeder van Bas, is heel blij met hun nieuwe gezinslid. Het ontroert haar om te zien hoe Melody naar haar zoon toe trekt wanneer hij niet zo goed in zijn vel zit. Dan gaat ze bij hem zitten of naast hem liggen. Om hem te troosten en om steun te bieden. Ook omgekeerd raakt het haar wanneer Melody zichtbaar opbloeit als ze met Bas buiten loopt. ‘Je ziet hoe ze dan wat stoerder wordt. Omdat Bas bij haar is, voelt ze zich zekerder en vrolijker. Dat zie je in haar gedrag naar andere honden toe maar ook naar vreemde mensen. Normaliter is ze best onzeker en heeft ze de neiging zich te verstoppen en zich onderdanig op te stellen. Omdat ze Bas volkomen vertrouwt, voelt ze zich een stuk zelfverzekerder met hem in haar buurt. Heel mooi is dat, hoe ze elkaar zo in het dagelijks leven op een heel natuurlijke manier ondersteunen.’

Broodje pindakaas

Bas is op zijn beurt ook erg blij met zijn nieuwe zielemaatje. ‘Iedere ochtend maken Melody en ik een rondje. Ik haal haar in de ochtend uit de bench, geef haar te eten en dan gaan we op pad samen. Ik vind het heel fijn om zo mijn dag te beginnen. Volgens mij beleeft Melody er net zoveel plezier aan als ik! Bij ons in de buurt is een hele grote zandberg. Daar wil ze altijd een wedstrijdje doen met mij, wie er het eerste op de berg is, of juist ervan af. Ik houd haar natuurlijk totaal niet bij, ze is veel sneller dan ik. En ze houdt ook enorm van zand, heerlijk vindt ze het om daarin te banjeren. Ze is eigenlijk wit en bruin, maar meestal zie je het wit niet meer! En zodra we dan weer thuiskomen, heeft ze altijd haar gekke vijf minuten. Dan is ze door het dolle heen, rent de kamer heen en weer, rolt over de grond en schuurt tegen onze benen aan. Superleuk, ze maakt ons daarmee allemaal aan het lachen.’

Bas vindt eigenlijk alles leuk aan Melody. Ook haar gesnurk wanneer ze slaap, en het enthousiasme waarmee ze reageert wanneer hij tegen haar praat. Hij heeft inmiddels ook door dat de woorden niet per se uitmaken, het gaat vooral om de toon van zijn stem. ‘Wanneer ik enthousiast tegen haar zeg ‘broodje pindakaas!’, reageert ze op dezelfde manier als wanneer ik zeg ‘kom eens hier!’, lacht hij. Maar behalve de lollige buien en uitspattingen, kan Bas ook genieten van de intieme momenten met zijn hondenvriendinnetje. ‘Wanneer ik me niet zo goed voel en dan met Melody knuffel, voel ik me meteen een stuk beter. Dat is echt superfijn.’

En zo eindigt ook deze match uiteindelijk weer bij de kern van waar het uiteindelijk om draait: de onvoorwaardelijke liefde die een hond je kan geven. Eigenlijk zou ieder kind en ieder mens dat in het leven mogen ervaren: de stille kracht van dierenliefde!

Lees ook het verhaal van Mila en Wonder