In de jaren dat ik speurlessen geef en volg, valt het mij op dat wij onze honden vaak niet goed begrijpen. En daar staan wij, als mens, als geleider, wij die alles weten. Wij gaan onze hond wel even vertellen hoe het moet. Daar waar de hond motivatie laat zien, bestraffen we en halen hem terug. Daar waar de hond onzekerheid laat zien, vertellen we dat hij het niet goed doet. Jammer eigenlijk, want de hond doet zo zijn best.
Er zijn zoveel methodes om je hond te trainen. Regelmatig word ik gebeld met de vraag wat nu de beste methode is? Opmerkelijk dat de geleiders onzekerheid tonen maar het vaak niet accepteren van hun (speur)hond.
Als geleiders en als instructeurs vragen we geweldig veel van een hond. We vragen dat hij werkt op het moment dat wij dat willen. Maar betrek het eens op jezelf. Kunnen wij altijd op commando werken? Of denken wij ook wel eens “Moet dat echt nu?” als onze baas, vrouw of man, vader of moeder ons vertellen iets te doen.
Belonen is de keyword
Zo weet ik dat mijn moeder wel eens zei: “Als jij nou even de vuilnis buiten zet, dan zet ik een heerlijk bakje koffie voor je”. Voor koffie was ik altijd gevoelig, want een goed bak koffie doet een mens goed. Ik zette het vuilnis buiten en kon de aroma van de heerlijke koffie al ruiken. Mijn beloning stond klaar. Dat niet alleen, want het voelde heerlijk als mijn moeder dan zei: “Dank je wel jongen, ik had zo last van mijn rug, fijn dat je dit even voor mij gedaan hebt”.
Laten we dit nou terugbrengen naar onze eigen hond. Want was het nou de koffie die het zo bijzonder maakte of het warme gevoel dat mijn moeder mij gaf? Persoonlijk denk ik het laatste, de koffie was de slagroom op de taart. In mijn belevingswereld en in mijn manier van trainen breng ik dit graag terug.
Om een goed speurduo te worden zijn en een aantal dingen nodig:
- Duidelijkheid
- Hechting
- Waardering
- Inzicht
- Relatie
Nu zeg ik niet dat we deze volgorde moeten aanhouden. Want met sommige honden had ik eerst een relatie en waardering. Het zijn echter wel de basisbegrippen die we nodig hebben bij het speuren.
Mag mijn hond fouten maken?
Dit brengt ons terug naar het begin. Mag de hond fouten maken? Mag de hond wel eens moeite hebben of er niet uitkomen? Mag de hond onzekerheid tonen? Ja, ja en ja. De hond wil graag leren, op wat voor manier dan ook. Maar de hond mag vooral fouten maken. De hond mag soms zeggen: “Wat nu?“ Sterker nog, door fouten te maken leert de hond. Te vaak wordt in de hondenwereld het volledige initiatief bij de hond weggenomen. Wat zie je terug? Een hond die geen zelf initiatief meer toont. En hoe kan je van een hond verwachten dat deze zelfstandig gaat zoeken terwijl het initiatief bijna weg is?
Als je een hond tot het uiterste wilt trainen zijn eigen initiatief en waardering de sleutelwoorden. Haal de druk weg bij de hond en zorg voor zelfstandigheid in zoeken en speuren. Dit geeft gemak en een veel hoger niveau. Ga niet te snel, eerder een stap terug nemen dan een stap te ver.
Wees daarom selectief in de Speurhondenschool, hondenclub of instructeur waar je je lessen wilt volgen. Zoek een school met de methode die voor jou en jouw hond werkt. Is dat een opdracht? Nee, in mijn optiek een mening, want je werkt pas fijn samen als je weet dat je samen het juiste doet. Zorg dus te allen tijde voor variatie, waardering en begrip, de basis voor de speurhond en eigenlijk voor iedere hond.