'Mara zorgde ervoor dat ik niet achter de geraniums terecht kwam´

'Zoals onze kleinzoon van elf jaar zegt: "Mara is de liefste hond van de hele wereld". En dat is ze zeker!' vertelt Els enthousiast over de Roemeense straathond van stichting Stray Paws die haar leven weer kleur gaf na het verlies van hun vorige hond. Het is een verhaal over verdriet, moed en uiteindelijk pure liefde tussen mens en dier. Want soms zorgt één hond ervoor dat je niet 'achter de geraniums' terecht komt, maar juist weer volop van het leven kunt genieten.

De moed om opnieuw te beginnen met een hond

'Toen onze vorige hond Yara overleed, stortte mijn hele wereld in. Daar zat ik... achter die zogenaamde geraniums. Alleen wandelen was vreselijk!' vertelt Els. Net met pensioen, nog hartstikke fit en wonend in een prachtige omgeving in Drenthe - maar zonder hond. 'Mijn man Rob heeft de ziekte van Parkinson. Het hebben van een hondenmaatje geeft mij vrolijkheid, samen fijne wandelingen maken, contact met andere mensen.'

Toch twijfelde Els: 'Eerst wilde ik geen hond meer. Ik wist niet hoe snel het verloop van Rob zijn ziekte gaat en kan ik dat wel aan met nog een hond erbij. Maar als ik nog een hond wilde, moest ik het nu doen, anders zou het er waarschijnlijk niet meer van komen.'

De perfecte match via Verhuisdieren

Els kende Verhuisdieren al uit hondentijdschriften en hun casemanager voor Rob's ziekte had haar hond ook via Verhuisdieren gevonden. 'Iedere ochtend keek ik welke leuke honden op de mail stonden, maar vaak stonden er andere toekomstige baasjes die al interesse in een hond hadden. Heel fijn natuurlijk voor die honden.'

Totdat Mara verscheen: 'Mara had zo'n big smile op haar snoet op de foto. Zij is het! Ik had snel een berichtje gestuurd en de formulieren ingevuld en heb de hele dag gekeken of niet nog meer mensen haar leuk vonden. Eindelijk ging om 17.00 uur de telefoon. Yes!'

Mara's verhaal: van Roemeense straat naar Drents geluk

Mara's verhaal begon minder rooskleurig. 'Mara komt uit Roemenië en is als pup van de straat gered. Mara was net een jaar en was al eerder geadopteerd geweest, maar dat ging na verloop van tijd mis met de hond die daar al was,' legt Els uit. 'Beiden waren teefjes en even oud. Mara werd groter dan de andere hond en ze werden allebei tegelijk loops, toen is het waarschijnlijk mis gegaan.'

Na sterilisatie werd Mara in een gastgezin geplaatst. 'En daarna kwamen wij in zicht.' Hoewel ze jong opgevangen werd, draagt Mara nog sporen van haar verleden: 'Ze is bang voor mannen, stokken, busjes.'

Herkenbaar? Bekijk dan ook de online cursus: 

Angst bij de Buitenlandse Hond

Doordachte aanpak voor een voorzichtige hond

Els benadert Mara's socialisatie nu geduldig en doordacht: 'Ik ben Mara aan het socialiseren, wij gaan met haar op familiebezoek, op een terrasje, mee naar de markt of door een winkelstraat in een stadje.' Ook met de kleinkinderen ging het stap voor stap: 'Toen de kleinkinderen kwamen met hun ouders was Mara angstig. Ze hadden cadeautjes meegebracht. Langzaam maar zeker ging het beter.'

Het mooiste is hoe Mara reageert op Rob's Parkinson: 'Mijn man is dol op haar en zij op hem. Als mijn man overbeweeglijk en druk kan zijn, vlucht Mara weg. Rustig is beter. Eerst vluchtte ze ook weg wanneer mijn man akelige dromen had en deze dromen ook echt beleeft. Nu komt ze juist kijken of alles verder in orde is.'

Mara's unieke karakter: blij ei met natuurlijke speeltjes

'Mara is een blij ei. Ze wordt blij van de kleinste dingen. Het liefst speelt ze met natuurlijke materialen. Dan vindt ze een kersenpit en gooit deze enthousiast omhoog. Of met een pluk schapenwol, dat vindt ze ook helemaal geweldig. Ze schudt het uit, rent ermee weg en plukt het uitelkaar.'

'Mara is dol op rennen en in water spelen. En als het zwembad leeg is, gebruikt ze het wel als grote mand. Het is zo geweldig om te zien hoe ze samen met andere honden speelt. Lekker rennen of door water, blubber en dan nog door het droge zand woelen. Dat is echt genieten, voor zowel haar als ons.'

Goede planning en realistische verwachtingen

Els denkt realistisch na over de toekomst: 'Dat is moeilijk. Voor mij is Mara de laatste. Ik ben 65 en ik hoop toch echt wel dat Mara 15 wordt. Als alles goed gaat ben ik dan 79.'

Toch heeft ze alles goed doordacht: 'Mocht mij iets overkomen, dan wil mijn man Mara houden, dus moet er tegen die tijd thuiszorg en een uitlaatservice voor Mara komen. Ook kunnen we eventueel terugvallen op stichting Stray Paws, waar Mara vandaan komt. We hebben nog steeds goed contact.'

Voor andere oudere mensen heeft Els een praktische tip: 'Oudere mensen zouden best een oudere hond kunnen adopteren of oppas worden!'

Een perfecte match die het leven weer kleur geeft

'Door Mara blijf ik bezig, ik mag weer nadenken over wat zij nodig heeft en ga lekker wandelen. De routes die ik met Yara had ontdekt verder uitbreiden met Mara samen. Of samen met haar hondenvriendjes en hun baasjes wandelen, rennen en spelen en ondertussen bijkletsen.'

Het mooiste moment? 'Laatst was ik naar de kapper geweest. Toen ik thuis kwam maakte ik een foto van Mara en mijzelf. Mara spiegelde mijn glimlach. Zij glimlacht ook! Zij is ons hartediefje. Wij houden heel erg veel van Mara.'

Ook een hond adopteren?

Els' verhaal laat zien dat adoptie op elke leeftijd mogelijk is, mits je realistisch bent over je mogelijkheden. Voor Els is duidelijk: Mara zorgde ervoor dat ze niet achter de geraniums terecht kwam, maar juist weer volop van het leven kan genieten. Een perfecte match via Verhuisdieren die laat zien dat liefde geen leeftijd kent - zowel bij mens als dier.

Wil jij ook een dier adopteren of oppas worden?

Maak nu een Verhuisdierenprofiel aan