Het was gelijk raak. Baasjes Anneke (62) en Roel (63): `Onze keus viel op Verhuishond Arno uit Spanje. Hij zag er zo grappig uit met zijn grote oren en hij leek lekker rustig. Precies wat we zochten: een rustig maatje voor onze senior Laura en een hond die ook gelukkig in een flat kan wonen.'
Anneke en Roel wonen samen met hun hond Laura, een Griekse dame van inmiddels 12,5 jaar, en poes Kaya van 19. Dieren spelen al hun hele leven een grote rol: “Wij hebben al 23 jaar honden en katten, zelfs kleine dwerpapegaaitjes en tamme ratjes,” vertelt Anneke. “En vroeger hadden we thuis van alles: honden, katten, konijnen, kippen, tropisch vogels, tamme muizen, jonge eendjes en cavia´s. Zelfs een klein geitje in de schuur, die uiteindelijk terugging naar waar hij vandaan kwam toen hij wat groter werd. Mijn vader vond alles goed. Het was dus logisch dat ik later zelf ook weer dieren zou hebben.”
Van Griekenland tot Spanje
Hun huidige hond Laura komt van het Griekse eiland Kos. “Met haar hebben we veel geduld gehad,” vertelt Anneke. “In het begin kon ze niet met andere dieren omgaan, we hadden toen tamme ratjes en ze ging bijna door de kooi heen. Het heeft ons veel tijd gekost, maar het is ons gelukt. Uiteindelijk ligt Laura zelfs wekelijks op de bank met de ratjes om haar heen.”
Toen Laura’s hondenmaatje overleed, bleef er een leegte achter. “Ze miste haar vriendje zó erg. We wisten: er moet een andere hond bij komen. Maar geen jonge, dat zou te druk zijn voor haar. Dus gingen we op zoek naar een senior.”
De ontmoeting met Aro
Na wat zoeken in asielen kwamen Anneke en Roel op Verhuisdieren terecht. “Onze keus viel op Aro, uit Spanje. Hij zag er grappig uit met zijn grote oren, en hij leek zo lekker rustig. Precies wat we zochten: een hond die in een flat kan wonen en niet teveel blaft.”
De kennismaking verliep soepel. “We zijn eerst met Laura gaan kijken bij het gastgezin en dat ging meteen goed. Een paar weken later kwam Aro bij ons wonen. Dat was even wennen, voor hem, voor ons, en zelfs voor Kaya, onze poes van 19. Maar het ging uiteindelijk allemaal prima.”
Rustige senior mét karakter
Aro bleek precies het maatje dat ze hoopten te vinden. “Hij is heel rustig, waarschijnlijk omdat hij al senior was, echt een ander type hond dan we gewend waren,” zegt Anneke. “Soms schrikt hij ergens van en dan geeft hij één flinke blaf, daar schrikken wij dan weer van, haha. Maar verder is hij heel lief.”
Ook de vriendschap met Laura verliep zonder problemen. “Ze zijn allebei rustig, dus dat ging vanzelf goed. We hoefden niets te begeleiden. Ze doen gewoon hun ding, Aro heeft nooit lelijk gedaan naar Laura, ze liggen zelfs samen te slapen, en genieten van hun seniorenleventje.”
.webp)
Een hond is nooit te oud voor adoptie
Anneke hoopt dat meer mensen het aandurven om een oudere hond te adopteren. “Een hond is nooit te oud voor adoptie. Ze kunnen nog zo fit zijn! Juist deze honden verdienen een warme mand, liefde en aandacht. Ze hebben misschien niet meer zoveel jaren, maar juist daarom kun je ze nog een prachtig leven geven.”
Haar belangrijkste advies voor mensen die twijfelen? “Heb geduld. Sommige hondjes hebben al heel wat meegemaakt in hun leventje, maar met liefde en tijd komt dat vertrouwen vanzelf terug. En vraag jezelf eerlijk af: kan ik zorgen voor deze hond, ook als hij wat mankeert? Heb ik de tijd, het geld en het geduld? Als je daar volmondig ‘ja’ op kunt zeggen, dan krijg je er zoveel voor terug. O´ja en een dierenverzekering voor honden is ook slim, dan krijg je een groot deel van de kosten gewoon vergoed.”
Een gouden duo
Laura en Aro bewijzen dat senioren prima samen oud kunnen worden. “Het voelt alsof hij er altijd al is geweest,” glimlacht Anneke. “Twee oude honden op de bank is ons ideaalplaatje. Ze maken ons zo gelukkig!”
Wil jij ook ook (senior) hond adopteren?