"Bruno lag op zijn zij, bedekt met vliegen en wondjes. Toen we hem voorzichtig aanraakten, kwam zijn kopje iets omhoog en deed hij zijn ogen een beetje open. Hij leefde nog."
Zo begint het bijna ongelooflijke verhaal van Bruno - een hond die het leven aan een zijden draadje had hangen langs een Italiaanse weg, maar die door een toevallige ontmoeting, eindeloos geduld van Ricardo en Pernilla en bakken vol liefde nu rondhuppelt in een Nederlandse tuin in Boekelo. Van 'little Lucifer' in een bench tot 'Page Puppy' die er met toiletrolletjes vandoor gaat - Bruno's reis is er eentje die je hart doet smelten. Zijn redders en nieuwe baasjes vertellen.
De redding
Ricardo en Pernilla, twee hondenliefhebbers in hart en nieren, waren in Italië voor een sterilisatieproject voor de stichting Filos Dog Rescue toen ze iets opmerkten langs de weg. Waar normaal gesproken aangereden dieren helaas meestal al overleden zijn, gaf iets hen het gevoel dat deze hond nog leefde.
En inderdaad - onder de vliegen en het stof lag Bruno, nauwelijks levend maar nog wel aanwezig. Een gebroken poot, verschrikkelijk verzwakt, maar met een levensvonk die niet gedoofd was. Een kleine beweging van zijn kop was alles wat Pernilla en Ricardo nodig hadden om in actie te komen.
Een sprankje hoop
"We hebben direct naar de kliniek gebeld van de stichting waarmee wij op pad waren," vertelt Pernilla. "In de kliniek werd snel duidelijk dat Bruno een operatie nodig had." Geen eenvoudige opgave in een regio waar specialistische diergeneeskundige zorg niet voor het oprapen ligt. Maar Bruno had geluk - Ricardo en Pernilla waren niet van plan om hem aan zijn lot over te laten.
Bruno's metalen vriend
Anderhalve week later vonden Pernilla en Ricardo een kliniek die hulp wilden bieden. Bruno kreeg titanium in zijn been, om zijn bot bij elkaar te houden.
Maar zoals dat gaat met verhalen van helden, krijgt elke held zijn beproeving. Bruno's titanium-avontuur liep uit op een hardnekkige MRSA-infectie. De oplossing? Dagelijks naar de dierenarts voor een "spa-momentje" zoals Pernilla het noemt: zijn wond spoelen en verbinden.
De vrolijkste patiënt ooit
Terwijl de meeste honden bij het zien van een dierenarts al achter de bank kruipen, werd Bruno een soort beroemdheid in de kliniek. "Hij liep altijd kwispelend naar binnen en genoot enorm van de kriebels en de aandacht die hij kreeg." lacht Pernilla. "Ook al wist hij dat het pijn zou doen!"
Deze positiviteit bleek kenmerkend voor Bruno: "Hij is de vrolijkste hond die we ooit ontmoet hebben, en dat zijn er veel. Hij ziet in iedereen die hij tegen komt een nieuwe beste vriend, ondanks hij zo in de steek gelaten is door iemand die hem aangereden heeft zonder om te kijken. Hij wist ons elke dag aan het lachen te krijgen terwijl hij enorme pijn gehad moet hebben.
Benchgevangenis en vrijheidssprintjes
Maandenlang moest Bruno in een bench blijven om zijn poot rust te geven. Niet bepaald een feestje voor een jonge hond die het leven wil ontdekken! "Little Lucifer" noemden ze hem soms, als hij weer eens protesteerde tegen zijn opgesloten bestaan en met zijn dunne pootjes weer iets naar binnen had weten te hengelen om kapot te maken. Of zijn dekentje aan stukken had gescheurd.
Toen eindelijk, na maanden geduld, kwam het moment kwam dat Bruno weer vrijheid kreeg. Wat een vreugde! "Hij sprintte weg als een hazewindhond," lacht Pernilla. "En voor ons was het zo mooi om te zien dat al die maanden afzien met zijn revalidatie het meer dan waard waren.´
Op zoek naar zijn forever home
Met pijn in het hart besloten Ricardo en Pernilla dat Bruno, nu hij helemaal opgeknapt was, een definitief thuis verdiende. Met al drie eigen honden wisten ze dat het voor Bruno beter zou zijn om ergens anders de prins van het huishouden te worden.
Ze stelden samen met stichting Filos Dog Rescue een wensenlijstje op: een tuin voor zonnebaden, actieve mensen voor avonturen, geen bench-trauma's meer en een kleine update af en toe?
Net toen ze de perfecte match hadden gevonden, leek het lot hen weer tegen te werken. Bruno ontwikkelde leishmania, een parasitaire ziekte die levenslange zorg vereist. Zouden zijn potentiële adoptanten nog steeds geïnteresseerd zijn?
Adoptie liefde dankzij Eigen Huis en Tuin
In Boekelo zat Tjarda dagelijks stiekem op Verhuisdieren te kijken. Na het verlies van hun geliefde hond Youp was het huis "te stil en te netjes" geworden. Eigenlijk hadden ze afgesproken pas na hun zomervakantie een nieuwe hond te zoeken, maar ja... "Het bloed kruipt waar het niet gaan kan," lacht Tjarda.
Toen verscheen Bruno op het scherm. "Ik was gelijk verliefd," bekend Tjarda. "Die foto's van hem met zijn lieve koppie, ik kreeg hem niet uit mijn gedachten!"
Quote Eigen Huis en Tuin: `Bruno is geweldig. Hij heeft er één groot feest van gemaakt in de studio en iedereen is voor hem gevallen, wat een heerlijk blij en onbevangen hondje. Zelfs Hugo ging met hem spelen!
Videoland-voorpremière ´Eigen Huis en Tuin´
Omdat Bruno ook in tv-programma ´Eigen Huis en Tuin´ zou verschijnen, was Tjarda bang dat hij snel geadopteerd zou worden. Als een ware detective hield ze het platform nauwlettend in de gaten en keek ze de aflevering zelfs een dag vooruit op Videoland! Samen met het gezin keken ze de reguliere aflevering. "Toen wisten we genoeg," vertelt ze. Met een oppas voor de vakantie al geregeld en het hele gezin aan boord, namen ze contact op met de stichting en dus tijdelijke baasjes Ricardo en Pernilla.
De grote ontmoeting
Drie dagen voor de overdracht kwam dus nog wel het telefoontje: Bruno had leishmania. Tjarda: "Ik zal eerlijk zijn: ik heb even getwijfeld. Waar beginnen we aan?" Maar de uitstekende begeleiding van de stichting en de liefde voor die knappe hondenkop wonnen het van de twijfel. "We gaan ervoor!"
Eindelijk was het zover. Pernilla en Ricardo brachten Bruno persoonlijk naar zijn nieuwe familie. "Ze wilden graag zien waar hij terecht zou komen," legt Tjarda uit. De klik was er meteen. Bruno, altijd al een meester in het maken van nieuwe vrienden, pastte zich meteen aan. Tjarda voelde de verantwoordelijkheid: "Pernilla en Ricardo zijn zo goed voor hem geweest, zij verdienen echt een standbeeld. Zullen wij wel goed genoeg zijn?" Maar Bruno nam alle twijfels weg door zich razendsnel thuis te voelen.
Bruno´s puppyziel
Nu Bruno eindelijk vrij is van benchrust en medische zorgen, komt zijn ware aard naar boven. "We noemen hem soms onze Page Puppy," grinnikt Tjarda, "die er met een toiletrol vandoor gaat. Alles is een spelletje!"
Door zijn lange revalidatie is het alsof Bruno nu pas zijn puppytijd kan beleven, compleet met ondeugende streken en eindeloze energie. Maar met zijn intelligentie en charme weet hij iedereen om zijn poot te winden.
Pernilla en Ricardo blijven zich inzetten voor straathonden
Straathonden zijn niet altijd getraumatiseerd en je moet goed nadenken over de ´haken en ogen´ van het importeren van een hond uit het buitenland. Soms is het lastig te bepalen of een hond daadwerkelijk hulp nodig heeft. Wanneer de honden gevoerd worden, kiezen Pernilla en Ricardo er meestal voor om de situatie onveranderd te laten. Immers zou niet elke straathond kunnen wennen aan het drukke leven in Nederland.
Voor hen ligt de grens bij dieren die het duidelijk niet lang meer zelf vol kunnen houden. Maar ook dan verloopt het proces niet altijd soepel. Tijdens een sterilisatieproject hebben ze bijvoorbeeld een puppy geholpen die veel tijd nodig had om mensen, vooral mannen, weer te vertrouwen.
"Denk dus altijd goed na voor je een zwervertje meeneemt," adviseert Pernilla. "Kan het dier een leven krijgen dat bij hem past? Als alles goed voelt, probeer het vooral, zeker als het de enige kans voor de hond lijkt. Het zal niet makkelijk zijn, maar als het lukt, is het alle moeite meer dan waard."
Pernilla en Ricardo blijven zich met toewijding inzetten voor hulpbehoevende dieren. "In september gaan we weer naar Calabrië voor een sterilisatieproject, maar tot die tijd ben ik dagelijks bezig met de stichting Filos Dog Rescue, de rescuers in Italië en alle andere hondjes die zo graag een veilig warm mandje willen."
Wil jij financieel bijdragen of misschien zelf wel vrijwilliger worden bij zo´n project? Lees dan in de blog ´Sterilisatie- en castratieweek in Italie´.
Onverwachte verrassing voor Bruno
Tjarda en haar gezin hebben beloofd in contact te blijven met Pernilla en Bruno. "Ik probeer om de zoveel dagen even een update te sturen over de avonturen van Bruno," vertelt Tjarda.
Een onverwacht geluk bij de adoptie van Bruno? Pernilla en Ricardo boden aan om tijdens de geplande vakantie van Tjarda's gezin voor Bruno te zorgen. "Dat was voor ons helemaal fantastisch," straalt Tjarda. "Hij krijgt het nergens beter dan bij hen. Wat eerst een obstakel leek voor het adopteren van een nieuwe hond, werd zo juist opgelost dóór die nieuwe hond. Volgende week hebben we ook in het midden van het land afgesproken zodat Bruno hen en zijn drie hondenvrienden, de hondjes van Ricardo en Pernilla weer kan zien. We laten de honden lekker met elkaar ravotten in een hondenspeelbos zodat Bruno niet vergeet wie ze zijn en dat Pernilla en Ricardo kunnen zien hoe goed het met Bruno gaat."
Op de vraag wat ze tegen mensen zou willen zeggen die twijfelen over het adopteren van een huisdier, antwoordt ze resoluut: "Adopt, don't shop is altijd ons motto geweest wat betreft huisdieren. Als je ervoor kiest om een hond te adopteren, krijg je er dubbel zoveel liefde voor terug. Het is in het begin niet altijd even makkelijk, dat hebben we ook gezien met onze eerste hond Youp die best veel gedragsproblemen had in het begin, maar als je dat samen met de hond doorbreekt, dan heb je een band voor het leven."
Adopteren via Verhuisdieren
Van half-dode straathond tot geliefde familievriend met twee gezinnen die om hem geven. Het verhaal van Bruno laat zien dat het leven soms mooie wendingen neemt. En Bruno? Die rent nu vrolijk rond in zijn tuin in Boekelo, steelt af en toe een toiletrol en charmeert iedereen die hij in zijn hondenleventje tegenkomt. Niet slecht voor een hond die ooit vergeten langs een Italiaanse weg lag, toch?
Wil jij ook een hond als Bruno adopteren, maak dan een zoekprofiel aan op Verhuisdieren en kijk welk dier met jou matcht!