Soms komen we bij Verhuisdieren heel bijzondere verhalen tegen. Het verhaal van poes Tommy is er zo eentje. Tommy werd in het voorjaar van 2019 bij ons op de site geplaatst. Haar baasje was overleden en ze leefde in de tuin van de oude woning, verzorgd door de buurvrouw. Dit was een noodgeval! Maar Tommy was niet zo sociaal.... Dit ging een verhaal worden...
Romy was die buurvrouw en zij vertelt het bijzondere verhaal van Tommy...
"Het was begin 2019 toen mijn buurman te horen kreeg dat hij kanker had. Hij woonde alleen met zijn twee katten en een hond. Ik had een goede band met hem, maar van de een op de andere dag werd hij afgevoerd naar een hospice. Voor de dieren was niets geregeld! Uiteindelijk ging de hond naar een ex van hem, maar de katten Duck en Tommy bleven achter.
Ik besloot mij dan maar over hen te ontfermen. Ik kon ze helaas niet zelf in huis nemen; ik had al twee katten en die dulden er geen soortgenoten bij. Dus ik verzorgde hen in het lege huis van de buurman. Toen overleed hij en moest er een structurele oplossing komen. Ik overwoog om Tommy en Duck naar het asiel te brengen, maar het was voorjaar en de asielen raakten vol. Daarnaast moet ik ruim €250,- afstandsgeld betalen. Ik heb ook nog aan Marktplaats gedacht, maar daar zitten zoveel rare mensen op. Het voelde niet goed.
Ondertussen was ik er natuurlijk ook achter dat Tommy een katje met een gebruiksaanwijzing was. Duck was een makkelijke kater, maar Tommy was angstig, niet sociaal en blies als je haar wilde aaien. Zo'n kat wilde ik niet naar het asiel brengen; ze zou nooit geadopteerd worden...
Tommy op verhuisdieren
Toen kwam ik op Verhuisdieren terecht. Ik vond het een heel fijn idee dat mensen die een dier willen adopteren een supporterbijdrage moeten betalen; het is een mooie drempel om aan te geven dat je er serieus over hebt nagedacht. Ik kreeg er een heel veilig gevoel bij en besloot profielen aan te maken voor Duck en Tommy.
Zoals verwacht kwam er voor Duck binnen een week een leuk nieuw baasje, maar het profiel van Tommy was natuurlijk niet zo positief: ze blies, liet zich niet aaien... Niemand reageerde op haar.
Er gingen weken voorbij en ik besteedde veel aandacht aan haar socialisatie. Ik ging naast haar zitten tijdens het eten en langzaamaan kon ik haar voorzichtig aaien. Beetje bij beetje won ik haar vertrouwen en ontdekte ik een ontzettend lieve kroelkat!
Ondertussen had zich een vriendin van een vriendin gemeld die wel tijd in Tommy wilde steken en haar zou adopteren. Maar het vangen van Tommy ging mis. Weer een trauma erbij. Ondertussen moest die vriendin door omstandigheden afzien van de adoptie en we waren terug bij af.
Tommy dreigde te verwilderen
Het was inmiddels nazomer en nog altijd leefde Tommy in de tuin van haar overleden baasje en stond ze nog steeds op Verhuisdieren.
Toen begon bij Verhuisdieren de Influencercampagne te lopen en bracht Marije van der Made Tommy onder de aandacht op haar instagram-account. Dat hielp! Antje reageerde. Zij had Tommy al eerder tussen haar matches gezien, maar vanwege het niet al te florissante profiel van Tommy nog niet gereageerd. En toen had haar dochter Tommy weer voorbij zien komen bij Marije. Dus ze namen contact op!
Vangkooi voor Tommy
Maar ja toen begon het verhaal weer van Tommy te pakken krijgen... Ik bestelde een vangkooi en plaatste deze in de tuin. Na ongeveer een week ving ik Tommy, maar ze was zo in paniek dat ze zich weer uit de niet zo stevige kooi wist te wurmen. Ik kon wel huilen! Dit was mijn laatste optie... Wat moest ik nu nog? En hadden Antje en haar familie wel zoveel geduld om hier op te wachten?
Uiteindelijk heb ik Stichting Zwerfkatten Rijnmond gebeld en zij waren bereid mij een stevige vangkooi te lenen. Maar ja, Tommy wist al hoe laat het was toen ze die kooi zag, dus ze kwam er niet eens in de buurt! Ik heb volgehouden en de kooi laten staan. Opeens hoorde ik op een zaterdagnacht een klap. Het zou toch niet...! En ja hoor, Tommy zat gevangen. Hoera! Ik heb haar direct met kooi en al naar binnen gehaald en er een deken overheen gegooid om haar tot rust te laten komen. Antje geappt en die kon gelukkig zondag vanuit Friesland naar Rotterdam komen rijden om Tommy op te halen!
Emoties bij herplaatsing
Ik was heel emotioneel. Blij dat we haar eindelijk hadden, maar ook verdrietig. Ik had inmiddels maanden voor haar gezorgd en nu moest ik dan toch echt afscheid nemen. Maar ik was zo blij dat ze naar Antje ging. Zij wist waar ze aan begon; zag de potentie in Tommy en wilde de uitdaging aan gaan. Ik wist dat dit de perfecte match was.
Inmiddels woont Tommy nu een maand bij Antje en haar familie. En het gaat supergoed! Ze heeft inderdaad de eerste twee weken alleen maar onder de bank gezeten, maar inmiddels komt ze kroeltjes halen, springt ze op het aanrecht en durft ze elke dag een beetje meer. Ik wist dat Tommy dit in zich had en daarom heb ik het vertrouwen nooit verloren dat er een happy end aan dit verhaal zou zitten..."
Tommy ligt inmiddels tussen de familie te kroelen! In een warm huis waar elke avond een bakje eten voor haar klaar staat...
En dat klopte, maar voorals dankzij de inzet van Romy. Wat worden we blij van dit soort grote dierenvrienden en wat zijn we blij dat we Romy hebben kunnen helpen bij het vinden van deze perfecte match... HIER DOEN WE HET VOOR!