Hiken met je hond(en) deel II

“Tijdens het hiken lopen Duc en Raf los. Niet alleen vind ik dit veiliger, het is voor hen ook leuker. Je moet in dat geval wel volledige vertrouwen hebben in je honden en weten dat ze te allen tijde luisteren. Echter, ik neem altijd een riem mee. Zelf heb ik een split-riem zodat ik ze allebei aan één lijn kan vastmaken. Wanneer we een drukke weg oversteken lijn ik ze altijd aan. Wanneer een trail ons over andermans terrein stuurt dan lijn ik Duc en Raf ook aan uit respect voor de landlord. Mijn ervaring is dat dit zeer wordt gewaardeerd.

Zorg dat je honden luisteren

Deze tip lijkt een open deur maar zelden zie ik dat mensen echt de controle hebben over honden. Wanneer je drie keer moet roepen voordat je hond komt dan heb je geen controle. Hoe ver Duc of Raf ook weg zijn, zolang ik in gehoorafstand ben is één roep voldoende. Ook als Duc achter een konijn aan zit of als ze spelen met andere honden. Hier hebben we heel veel op getraind en zie dit nog steeds als het belangrijkste onderdeel van hiken. 

Een tweede commando waar we hard aan hebben gewerkt is het ‘stop!’ commando. Zodra ik het roep stoppen zowel Duc en Raf allebei op hun plaats en gaan direct liggen. Het is vooral komisch om te zien als ze beiden in een sprint zitten. Je ziet ze dan echt op de rem trappen en naar de grond duiken. 

Luisteren redt hondenleven

Hoewel het er grappig uit ziet heeft het in ieder geval al één keer het leven van Raf gered en zal het wellicht nog vaker van pas komen in de toekomst. In het geval van Raf liepen we door een rustige vallei toen ineens om de hoek een auto hard kwam aanrijden. Raf liep iets verderop en was weer op weg naar mij. De auto reed zo hard dat ik niet verwachtte dat hij Raf zou zien en hij zou hem onmogelijk kunnen ontwijken. Op dat moment liep Raf langs de kant van de weg en toen ik zei ‘stop!’ dook hij direct naar de grond en bleef hij op zijn plek liggen. De auto raasde langs en Raf bleef liggen. Nadat de auto voorbij was riep ik hem rustig naar mij toe. Soms – zoals in deze situatie – is er geen tijd om je hond naar je toe te roepen en is het veiliger dat hij op zijn plek blijft en niet verroerd.

David komt op de mooiste plekken met zijn honden Duc en Raf (foto).

Een derde commando is het ‘volgen’. Hoewel dit niet van levensbelang is het wel enorm handig en laat het omstanders zien dat de situatie veilig en onder controle is. Wanneer we in de buurt komen van andere honden waarbij je al kunt zien dat de baasjes nerveus worden dan roep ik Duc en Raf naar mij toe en laat ze rustig volgen. Hetzelfde doe ik wanneer er fietsers komen of een auto langzaam voorbij rijdt. Het scheelt tijd en is heel gemakkelijk.

Vertrouwensband met je hond(en)

In mijn opinie is dit ook van belang in het dagelijks leven maar is het nog belangrijker tijdens het hiken. Vertrouw je honden ????. Wanneer Duc ver vooruit loopt dan roep ik hem niet iedere keer terug. Ook als ik hem niet zie. Ten eerste worden wij daar allebei moe van en ten tweede verpest het de sfeer en ontstaat er onnodige stress. 

Wanneer je het gevoel hebt dat je jouw hond niet kunt vertrouwen en het belangrijk is dat je hem regelmatig terug roept, is dat een indicatie dat hierop extra moet worden getraind. Begin met kleine stapjes en bouw het vertrouwen tussen elkaar op. Een goed vertrouwen vormt de basis voor een gezonde relatie en héél veel mooie hikes.

Voor de rest is het een kwestie van doen, doen, doen. Zoals gezegd is het zaak om klein te beginnen en het vooral heel regelmatig te doen. Al snel kom je erachter wat voor jou het beste werkt en op welke punten extra aandacht is vereist maar het is vooral belangrijk dat jullie allemaal genieten. Het hiken zal de band tussen jou en je hond alleen maar goed doen!"