Omdat Verhuisdieren haar best wil doen het herplaatsen van een huisdier uit de taboesfeer te halen, publiceren we een reeks verhalen van baasjes die deze moeilijke beslissing hebben moeten nemen. Dit keer vertelt Sandra hoe zij voor het welzijn van haar honden koos, toen bleek dat beide dieren liever niet met elkaar samen woonden.
"Na lang zoeken besloten wij vier jaar geleden voor een nieuwe hond te kiezen en wel voor een mix van een labrador en een dalmatiër, een Dalmador. Dit blijkt een hele leuke combinatie van rassen te zijn. Vrolijk, sportief en heel vriendelijk. Wij hadden een particuliere fokster gevonden met een goed hart voor honden en alles wat daarbij komt kijken. Zo kwam Finn (zwarte hond) in ons gezin.
Finn beviel ons zo goed dat we na een jaar besloten om voor een tweede hond te gaan, Max (blonde honde). Natuurlijk is dat druk, maar wij hadden alle tijd om een pup op te voeden en zijn er vol goede moed aan begonnen.
Kleine Max en Finn gingen aanvankelijk prima samen. Maar na een tijdje begon Max zijn grote broer te domineren en veranderde Finn in een andere hond: hij werd fel, onrustig en geïrriteerd. We hebben toen hulp gevraagd aan een hondengedragstherapeut en zijn aan de slag gegaan met haar adviezen. We waren al goed bezig, zei ze.
Honden uit elkaar halen
Na een paar maanden kwam er nauwelijks verandering in de situatie en werd zelfs geadviseerd om ze apart te gaan trainen en apart uit te laten. Dat was voor ons het moment dat wij besloten dat wij voor Max misschien een andere baas moesten zoeken. Wij hadden die beslissing gemaakt en gingen op zoek naar een nieuw baasje voor Max en hoopten dat Finn zich weer zou herstellen.
Een verdrietig besluit, want wij hielden ook van Max. Hoe moeilijk ook, maar wij kozen voor de hond die als eerste bij ons gekomen was.
Succesmatch via Verhuisdieren
Via Verhuisdieren vonden wij gelukkig een leuk echtpaar met ervaring op het gebied van honden opvoeden en zij hebben er nu een prima hond aan Max. Ze zijn er heel erg blij mee! Wij zijn nog een paar keer bij elkaar op bezoek geweest en wij kunnen nu met een gerust hart zeggen dat Max het goed heeft! Wat ook niet onbelangrijk is: Finn is inmiddels weer helemaal de oude!
Onze criteria waren destijds dat de nieuwe baas al ervaring moest hebben met het opvoeden van honden. Zij moesten tijd, zin en energie genoeg hebben om Max lang uit te laten en met hem te spelen. En, liever niet dicht in de buurt van ons wonen, want wij vonden het lastig dat dan de kans zou bestaan hem dan weer toevallig tegen te komen.
Contact met nieuwe baasjes
We hebben een dik jaar contact gehouden met de nieuwe baasjes, via app en doormiddel van bezoekjes over en weer. Ons eerste bezoek was een half jaar na adoptie en dat is in overleg geweest met de nieuwe baas. Zij wilden dat Max eerst goed zou wennen en terecht natuurlijk. Ik vond het heel leuk om hem weer te zien en Max was ook blij verrast toen hij mijn stem weer hoorde. Nu, twee jaar later, is het goed zo en hebben wij geen behoefte meer aan bezoekjes.
De herplaatsing was in de eerste weken erg lastig en verdrietig, maar door de positieve berichten en de grappige foto’s van de nieuwe baas is dat gevoel toch snel gezakt. Daarnaast was bij ons in huis de rust weer terug en Finn was al snel een stuk meer ontspannen. Dat was de voornaamste reden waarom wij voor herplaatsing hebben gekozen. Van die beslissing hebben wij nooit spijt gehad, omdat het voor beide honden de juiste keuze was.
Lees hier het verhaal van Lili die herder Quinta moest herplaatsen.
Lees hier het verhaal van Kris die kat Olli moest herplaatsen.