Hope moet heel erg wennen aan alle nieuwe regels hier in Nederland. Ze snapt niets van een riem, een mand en het feit dat ze niet hoeft te jagen voor haar eten. Ze krijgt het nu in een bakje aangereikt! Ze vindt het zo raar, dat ze niet durft te eten...
"Ik heb honger! Maar ja, dat gevoel ken ik wel goed. In Roemenië aten we altijd samen met de roedel. Of ik vond iets tussen het afval, bij een restaurant of een tankstation waar mensen ons af en toe iets te eten gaven. Eigenlijk was ik de hele dag op jacht naar eten, het andere deel van de dag nam ik rust, want eten zoeken is heel vermoeiend! Nu ben ik in Nederland en zeggen mensen dat ik eerst moet 'zitten' voor ik mag eten. Waarom moet ik zitten? Ik snap er niets van; ik ben toch geen circushond?
In gezicht likken
Vanuit mijn instinct likte ik aan de bek van mijn moeder om haar te laten weten dat ik honger heb. Nu probeer ik dus bij Ulrike naar haar gezicht te springen om haar te laten weten dat ik wel wat te eten lust. Mag dat niet! Hoe moet ik dan duidelijk maken dat ik honger heb?
Gelukkig bergijpt Ulrike dat ik vanwege mijn oorsprong een ander relatie met eten heb dan honden hier in Nederland. Zij snapt het dus dat ik dus wegloop als ze mij met een vol bakje met voer benadert. Ik snap niet dat ik eten aangereikt krijg, dus ik raak in de stress, ondanks dat ik honger heb. En brokjes? Wat zijn dat? Kun je dat echt eten? In Roemenië at ik soms bladeren, stokjes of papier om mijn buit te vullen. Dat doe ik dus hier ook nog wel eens, uit gewoonte...
Hond eet niet alles
Dus ondanks ik honger heb, eet ik niet alles maar alleen wat mijn instinct zegt dat het goed voor mij is. Ik vind zelfs regenwater buiten in een plasje lekkerder dan het water in het bakje in huis.
Om mijn vertrouwen te winnen, geeft Ulrike mij mijn eten uit haar hand. Zo versterkt ze onze band. Ze geeft me ook klein porties, anders krijg ik mijn in mijn buik. Daarnaast ben ik ook bang voor metalen en porseleinen bakjes. Die maken geluid en dat geluid herken ik van mensen uit Roemenië: daarmee jaagden ze ons altijd weg! Dus als ze mij niet met de hand voert, doet ze het in een plastic bakje of legt ze het gewoon op de grond. Een diepe volle bak vind ik sowieso eng!
Soms verstop ik een beetje eten in mijn bench. Ik weet tenslotte nooit wanneer ik weer krijg! "
Ulrike:
"Ik kan niet van Hope verwachten dat ze alles opeet wat in haar bak zit, dat ze in de eerste maanden snapt dat er vase tijden zijn voor eten of dat ze alles lekker vindt. Aanpassen aan je hond is geen verwennerij, maar haar maag moet er fysiek aan wennen en mentaal moet zij zich gaan schikken naar een andere eetcultuur. Dat kost tijd."
ILLUSTRATIES: MARIANNE FELIX
Heb jij ook een hondje uit het buitenland of overweeg je er eentje te adopteren? Volg dan de blog van Hope, met elke maand een nieuw avontuur. Het zal je helpen de hond en zijn gedrag beter te begrijpen en dat zal leiden tot een betere band tussen jou en je dier!
Magazines De Buitenlandse Hond
Een hond uit het buitenland vraagt vaak een aangepaste aanpak. In de magazines De Buitenlandse Hond van Verhuisdieren vindt je allerlei handvatten hoe jij je hond kunt laten wennen aan een leven in Nederland. Deel 1 en 2 zijn gratis te downloaden en deel 2 is ook op papier in verkrijgbaar in de Verhuisdieren webshop.
Cursus Goede start met je hond
Suze Steenbergen geeft op de Huisdierenschool een online cursus hoe je je hond uit het buitenland de beste start geeft.