GastGEZIN. Moet dat nu echt een gezin zijn? In praktijk is dat het wel vaak, omdat mensen met kinderen vaker thuis zijn. Maar het HOEFT natuurlijk niet. En dat bewijst Wesley Kant. Hij is pas 22 jaar en vangt honden op voor de Stichting Liefde voor Honden. Hoe doet zo'n jonge knul dat? Wesley vertelt het zelf.
"Toen ik 19 jaar was, vroeg een vriend van mij of ik zijn hond over wilde nemen. Hij kon er niet meer voor zorgen en ik paste toch al af en toe op. Dat heb ik toen gedaan. Atila was dus mijn eerste hond.
Een straathond de juiste start geven
Al snel leek het mij wel leuk om een maatje voor haar erbij te zoeken en ik adopteerde Sifa via de stichting Liefde voor Honden. Sifa was een angsthaas. Ze kroop op mijn bed om er vervolgens niet meer af te komen. Maar mede door Atila ontdooide ze beetje bij beetje en binnen een maand was ze eigenlijk haar ergste angst kwijt. Ik vond die transformatie waanzinnig om mee te maken en besloot de stichting aan te bieden honden te gaan opvangen.
Ik ben al vroeg gestopt met school; dat was gewoon niet mijn ding. Natuurlijk ben ik toen gaan werken, maar ik merkte dat ik liever bij de honden was. Nu heb ik besloten voor mezelf te beginnen. Ik sleutel en repareer scooters aan huis. Althans, bij mijn moeder, hahaha. Overdag gaan de honden mee naar haar toe. Dus nu kan ik werken en honden opvangen. Ideaal!
Fosterfailure
Inmiddels heb ik zes honden opgevangen waarvan er eentje een zogenoemde fosterfailure is geworden. Dat was Reina. Ze is al 9 en er kwamen nul reacties op haar. Na een tijdje ben ik mij zo gaan hechten aan dit meisje, dat ik de stichting heb gevraagd of ik haar niet mocht houden. Nu heb ik dus drie honden van mezelf en vang ik er altijd eentje op.
Op dit moment heeft Wesley Shadow in opvang, een superleuke, makkelijke hond van 1,5 jaar oud.
Ik krijg meestal de honden die in eerste instantie al geadopteerd zijn, maar waar de adoptie toch niet helemaal volgens plan verloopt en de hond toch weer weg moet. Soms ligt het aan de adoptant, soms aan de hond. Meestal zijn dat angstige hondjes waar mensen niet zoveel geduld mee hebben. Dan komt hij bij mij. Mede door mijn andere honden, lukt het mij vaak wel om het dier tot rust te laten komen en te laten wennen. Daarna kunnen ze dan prima geadopteerd worden.
Afscheid nemen
Ik vind het een waanzinnig mooi proces; zo'n angstig dier dat helemaal ontdooit en opboeit tot een blije onbevangen hond. Daar doe ik het voor. En natuurlijk is het afscheid soms moeilijk. Zeker met Linda bijvoorbeeld. Zij woonde een jaar bij mij. Maar als ik weet dat ze het goed gaan hebben, is het ook goed voor mij.
Het is prachtig werk en je helpt er echt een dier mee. Iedereen die tijd, geduld en een hondenhart heeft: doen!"
Stichtingen kunnen geen honden redden zonder de hulp van gastgezinnen. Bij deze gezinnen maken honden kennis met het leven in Nederland, leren ze liefde te ontvangen, hoe het is om een warme mand te hebben en niet te hoeven vechten voor een beetje eten. Als gastgezin heb je een waanzinnig dankbare taak: je helpt een straathondje op weg naar zijn furever mandje!
MELD JE AAN ALS GASTGEZIN!